Do przetestowania trójkołowej poziomki przymierzałem się od dawna. W teorii jest to idealny rower na długie wyprawy z sakwami. Jak sprawdził się w praktyce? Czy nadaje się na każdą trasę, czy może ma jakieś ograniczenia? Poniżej test roweru HP Velotechnik Scorpion FX na dystansie ponad 700 km 😊 Co to za konstrukcja? Trajkę zabrałem na trasę Świnoujście-Niemcy-Dania-Szwecja (Ystad)-Świonujście. Więcej o samej wyprawie przeczytacie w kolejnym wpisie. Łącznie na wyprawie przejechałem nią 720 km. Scorpion FX to model sytuowany mniej więcej w środku oferty niemieckiej firmy. Jest to turystyczny, trójkołowy rower poziomy z amortyzatorem z tyłu i systemem składania ramy, na kołach 20 cali. W ofercie są także prostsze modele bez amortyzacji i możliwości składania, jak i bardziej zaawansowane z amortyzacją przednich kół, wspomaganiem elektrycznym i np. piastą wielobiegową Rohloffa. Firma HP Velotechnik to jeden z najstarszych i najbardziej doświadczonych producentów trajek i poziomek na świecie. Rowery produkowane są pod Frankfurtem Nad Menem od niemal 30 lat i zdecydowanie widać to pod kątem jakości i dopracowania konstrukcji. Mimo, że rower został mi użyczony do testów to możecie śmiało czytać dalej 😉 Zamierzam dokładnie opisać nie tylko jego zalety, ale także pewne bolączki wynikające z tego typu konstrukcji. Co ważne jest to model typowo turystyczny, podobnie jak np. zwykłe rowery trekkingowe. W ofercie są też modele szosowe, terenowe oraz wersje specjalne dla osób niepełnosprawnych. Trajkę można skonfigurować sobie na stronie HP trochę na wzór konfiguratorów samochodowych. Lista opcji jest naprawdę długa. Mój model wyposażony był dodatkowo w błotniki, bagażnik z lowriderem, flagę bezpieczeństwa, mocne oświetlenie na dynamo, uchwyt pozwalający na montaż torby na kierownicę z boku, hamulec parkingowy, uchwyty do montażu licznika, mechaniczne hamulce tarczowe Avid BB7 (sterowane osobno na każde z przednich kół), piastę planetarną Sturmey Archer 3 biegową, przerzutkę Shimano Deore o 9 biegach, opony Schwalbe Tryker 20 cali oraz lusterko. Rower w takiej konfiguracji waży 21 kg. Zalety Zdecydowanie największą i absolutnie niezaprzeczalną zaletą tego roweru jest komfort jazdy! W czasie wyjazdu, kilkukrotnie zamienialiśmy się rowerami i przesiadka na zwykłego trekkinga natychmiast uświadamiała mi bolączki zwykłych rowerów. Ból tyłka i ,,wiszenie” na rękach z głową w dół.. Takie rzeczy w poziomce nie występują. Pozycja jest wygodna i relaksująca. Jadąc trajką zdecydowanie łatwiej jest podziwiać widoki przed sobą, głównie dzięki temu, że nie jedziemy zgarbieni i pochyleni. Dzięki takiej pozycji można się też dużo łatwiej opalić niż na zwykłym rowerze 😊 Kolejnym plusem takiego roweru, jest też dużo większe poczucie prędkości. Dzięki temu, że siedzi się blisko asfaltu, ma się wrażenie jechania znacznie szybciej niż w rzeczywistości. Podobnie, jak ma to miejsce w gokartach lub sportowych samochodach – frajda z jazdy gwarantowana! Będąc przy wrażeniach z jazdy trudno nie wspomnieć o bardzo bezpośrednim prowadzeniu. Każdy ruch kierownicą powoduje, że rower natychmiast skręca. Nie trzeba się pochylać, inicjować skrętu itd. tutaj dzieje się to spontanicznie i natychmiastowo. Kolejną zaletą roweru poziomego jest też niezaprzeczalnie dużo bardziej aerodynamiczna pozycja. Nie dysponowałem niestety miernikiem mocy, żeby zrobić dokładne pomiary podczas pedałowania, ale wykonaliśmy parę prostych testów jadąc z góry bez pedałowania. Przy każdej z nich rezultat był taki sam, niezależnie czy z wiatrem czy pod wiatr, trajka natychmiast wyprzedzała podobnie obciążonego trekkinga. Podobnie na płaskim, podczas jazdy pod wiatr, trajką jechało się odczuwalnie łatwiej. Ważnym plusem roweru trójkołowego jest również bezpieczeństwo. Przede wszystkim w każdej sytuacji można zahamować z pełną siłą, bez obawy, że rower się przewróci lub, że przednie koło odjedzie na bok i wylądujemy na asfalcie. Po drugie przy niskich prędkościach lub podczas stawania/ruszania taki rower jest zdecydowanie bardziej stabilny i po prostu nie da się na nim przewrócić. Dodatkowo testowany model był wyposażony w bardzo dobry zestaw oświetleniowy. Z przodu zamocowano lampkę Busch&Muller IQ-X o mocy 100 lumenów, która bez problemów oświetla drogę w nocy i nie wymaga żadnych dodatkowych źródeł światła. Z tyłu zamocowano lampkę tej samej firmy, model Linetec z podtrzymaniem światła po zatrzymaniu oraz światłem stop (wbudowany akcelerometr). Całość zasilana jest z bardzo wydajnej piasty firmy SON. Kolejnym plusem jest wzbudzanie ogromnego zainteresowania 😊 Rower w każdym z przejeżdżanych krajów wzbudzał olbrzymie zaciekawienie! Trajce z zainteresowaniem i uśmiechem przyglądali się wszyscy, niezależnie od wieku i płci. Wiele osób podchodziło, zagadywało, pytało jak tym się jeździ… Nawet w bardzo rowerowej Kopenhadze rower nadal odwracał głowy przechodniów. Jeżeli więc chcecie się w pozytywny sposób wyróżnić to jest to jeden z lepszych sposobów! W Kopenhadze minął mnie Velomobil – czyli trajka, ale z opływową obudową. Wady i bolączki Zanim jednak w euforii zamówicie trajkę, przeczytajcie, o tym jaka jest cena komfortu i pozostałych zalet takiej konstrukcji. Przede wszystkim w przypadku tego modelu trzeba uczciwie przyznać, że był on generalnie wolniejszy od standardowego trekkinga. Dopóki korzystamy z zalet aerodynamiki (jazda z góry lub pod wiatr) prędkości osiągane na trajce potrafią być wyższe. Jednak w przypadku zwykłej jazdy po płaskim lub na podjazdach, mój Scorpion zostawał, w tyle. W przypadku poprzednich wypraw nasza średnia (sakwy, namioty, woda jedzenie – waga bagażu w granicach 20-30 kg) wynosiła zwykle około 20 kmh, tak tutaj oscylowała w okolicach 15-17 kmh. Czy jest to cecha dyskwalifikująca taką turystyczną trajkę? Moim zdaniem nie. Po pierwsze nie każdemu na rowerowych wakacjach zależy tak bardzo na prędkości, czasami ważniejszy jest komfort. Po drugie można kupić e-trajkę, gdzie silnik elektryczny wyrówna prędkości na płaskim i wyciągnie nas pod górę na podjazdach. Po trzecie testowałem rower turystyczny, który można porównać do trekkinga z bardzo wyprostowaną pozycją (takie rowery również nie skłaniają do szybkiej jazdy). Gdyby wybrać model szosowy z jeszcze niższą i bardziej aerodynamiczną pozycją, większymi szosowymi kołami i niższą masą, odczucia mogłyby być zgoła inne. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem test szosowej trajki i e-trajki również przczytacie na blogu za jakiś czas 😉 Transport i wymiary takiego roweru, również można zaliczyć do wad. Przede wszystkim z uwagi na dużą szerokość (83cm) parę razy niemal utknąłem w wąskich drzwiach i na niezbyt szerokich mostkach i kładkach. Teoretycznie rower spełnia europejskie wymogi co do szerokości rowerów, ale co innego mieć szeroką kierownicę ( jak w nowoczesnych rowerach mtb), a co innego mieć tę szerokość nisko przy ziemi i zostawiać trzy ślady. W przypadku transportu trzeba zwrócić uwagę na fakt, że rower po złożeniu mieści się w bagażniku auta typu Fiat Punto i większych, ale jednoczenie oznacza to konieczność złożenia tylnych siedzeń, co może być problemem gdy jedziemy w parę osób. Transport pociągiem może być również problematyczny (przynajmniej w Polsce) gdyż wejście do typowego wagonu PKP (schodkami do góry + wąskie przejście) może być po prostu niewykonalne. Kolejna cecha takiego roweru to mniejsza przydatność do jazdy w terenie. Kilkukrotnie zdarzyło mi się utknąć np. podczas jazdy po nierównej łące z wysokimi kępami trawy i korzeniami, a także na plaży gdzie trajka łatwo się zakopuje (mały prześwit i niewielkie kółka + większy opór trzech kół w piasku). Mój trekking na kołach 700 x 35C nie jest specjalnie terenowy, ale jednak w lekkim terenie radzi sobie bez problemów. Rozwiązaniem tego problemu może być terenowa trajka lub trajka typu fatbike, jednak taki rower będzie wolniejszy na asfalcie. Ciekawym spostrzeżeniem jest również fakt, że siedząc tak nisko przy gruncie, jesteśmy dużo bardziej narażeni na kurz na gruntowych drogach. Aczkolwiek, w przypadku jazdy po kałużach i mokrym asfalcie, dzięki świetnym błotnikom na wszystkie trzy koła, nasze ciuchy będą zupełnie suche. Oczywiście do czasu, aż ktoś nas nie ochlapie 😛 Kolejny wniosek, który nieco mnie zaskoczył podczas testu, to mała stabilność przy większych prędkościach. Podczas gwałtownych skrętów lub np. na nierównym terenie (zakręt i krawężnik lub odwrotnie wyprofilowany zakręt) zdarzało się, że wewnętrzne koło unosiło się do góry! Po części wynika, to na pewno z faktu, że sakwy przy tak niskim rowerze, podnoszą zamiast obniżać ( jak w typowym rowerze) środek ciężkości. Pewnym mankamentem, który zauważyłem pod koniec testów było to, że napisy z przodu ramy, od kontaktu z nogami przy wsiadaniu nieco się starły. W rowerze za 25 tysięcy powinny one być moim zdaniem schowane pod warstwą bezbarwnego lakieru… Bezpieczeństwo na drogach jest również dosyć kluczowe. O ile w krajach rozwiniętych rowerowo, jak Niemcy, Dania, Szwecja itp. można czuć się bardzo bezpiecznie (przemyślane, równe, asfaltowe i szerokie ścieżki, wyniesione skrzyżowania, brak ostrych zakrętów na drogach dla rowerów, rozważni i spokojni kierowcy) o tyle w Polsce niska pozycja i gorsza widoczność mogą powodować pewne zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa. Dodatkowo kiepskiej jakości drogi, wysokie krawężniki i nierówna pozbrukowa nawierzchnia bardzo utrudniają jazdę trajką. Z niskiej pozycji wynika także fakt, iż mało widać na boki 😛 Na wyprawie nieraz zdarzały się sytuacje, że z normalnego roweru widać było morze albo inne przyjemne widoczki, a ja na trajce widziałem tylko przydrożną trawę i barierki – coś za coś 😀 Ostatnia z cech trajki, która może zostać uznana za wadę to duża komplikacja konstrukcji. Oczywiście rower wyposażony jest w szeroko stosowane komponenty, jak np. napęd, hamulce itp.. ale jest też dużo nietypowych elementów. Specjalne bagażniki, fotel, wahacze i popychacze w zawieszeniu, nietypowy rozmiar kół, bardzo długi łańcuch, podwójne stery, specjalne mocowanie licznika i wiele innych powodują, że trójkołowiec będzie trudny i droższy w serwisie niż standardowo. Samo umycie trajki i wyczyszczenie łańcucha, zajęło mi dwa razy więcej czasu niż w zwykłym rowerze. Nietypowa konstrukcja powoduje również, że nie każde akcesoria rowerowe będą do trajki pasować. Problematyczny może być chociażby montaż licznika. Mój bezprzewodowy Cateye nie chciał działać ze względu na zbyt dużą odległość sensora od komputerka. Założenie np. dodatkowej lampki na akumulator, czy montaż gpsa może być również pewnym wyzwaniem lub wymagać specjalnych adapterów i uchwytów. Dla kogo? Na jakie trasy? Dla kogo jest taki rower? Przede wszystkim dla osób, które cenią sobie komfort. Niekoniecznie chodzi tu o starsze osoby, które mają problemy z kręgosłupem albo są niepełnosprawne (jak stereotypowo postrzega się trajki). Myślę, że jest wiele osób, które mają serdecznie dosyć wiecznie bolącego tyłka, zdrętwiałych rąk i innych części ciała. Pozycja na trójkołowej poziomce jest dużo bardziej anatomiczna, dlatego dla osób które nie jeżdżą na zwykłych rowerach bo jest im zwyczajnie niewygodnie, może to być genialna alternatywa. Drugą grupą odbiorców takich rowerów są osoby jeżdżące na długie wyprawy rowerowe. Sam trochę jeżdżę i mimo dobrze dobranego siodełka (po niezliczonych próbach i testach różnych modeli) i dobrze dopasowanej ramy, jadąc w długą podróż zdecydowanie wybrałbym trajkę. Dość powiedzieć, że po każdej z poprzednich wypraw, wracałem generalnie mniej lub bardziej obolały, tak po tej wróciłem zupełnie wypoczęty i bez żadnych dolegliwości bólowych. Gdzie można jeździć takim rowerem? Oczywiście jeździć można wszędzie, ale moim skromnym zdaniem, trajka najlepiej sprawdzi się podczas wyjazdów do krajów o wysokiej kulturze rowerowej, z bardzo dobrymi drogami dla rowerów, takimi jak Skandynawia, kraje Beneluksu, Anglia, Niemcy, Australia itp. Dodatkowo warto zwrócić uwagę na ukształtowanie terenu. Nie jestem pewien z czego to dokładnie wynika (może Wy mi podpowiecie w komentarzach?), ale moc generowana, gdy nogi pracują w poziomie jest odczuwalnie mniejsza niż, gdy pracują w pionie. Oczywiście nie da się też stanąć w pedałach i pomóc sobie na podjazdach. Jeśli więc trajką chcecie pojechać np. na Nordkapp czy w inne mocno pofałdowane rejony. To zdecydowanie polecam, wybranie modelu ze wspomaganiem elektrycznym, który ,,wyciągnie” Was na podjazdach. Warto też zwrócić uwagę, na fakt, że mając nogi z przodu mogą one zdecydowanie łatwiej spadać z pedałów. Rozwiązaniem są buty wpinane typu SPD, albo pedały z koszyczkami do turystycznych butów. Oczywiście jest taka opcja w cenniku za drobne 159 euro 😊 W przypadku trajki dobre oświetlenie jest kluczowe, dlatego poza porządnym dynamem i lampkami włączonymi całą dobę, można pomyśleć o dodatkowych migających lampkach do jazdy w dzień. Do testowanego roweru przełożyłem też swój elektroniczny klakson firmy Hornit, który również parę razy przydał się, gdy nie byłem pewien, czy auto wyjeżdżające z podporządkowanej ulicy mnie zauważyło. Podsumowanie i werdykt Długo zastanawiałem się, jak ocenić ten rower. Biorąc pod uwagę to, jak bardzo jest on unikalny i nieoczywisty, werdykt również nie może być oczywisty. Nie da się go jednoznacznie zaszufladkować jako dobry lub zły. Rewelacyjny komfort, zupełnie inne doznania z jazdy, budzenie uśmiechu i szczerego zainteresowania wśród mijanych osób jest na pewno niesamowitą zaletą! Jeśli jednak jeździcie po kiepskiej jakości drogach, w górach albo mieszkacie w miejscu gdzie jest duży ruch i nie ma ścieżek rowerowych to nie będzie to najlepszy wybór. Na koniec pozostaje komplikacja konstrukcji, która wpływa również na cenę. Testowany przeze mnie model, z całym dodatkowym wyposażeniem kosztował dokładnie 25 tysięcy złotych. Co prawda wersję typu ,,golas” bez bagażników, oświetlenia z dynamem, błotników i bez zawieszenia dostaniecie już za kilkanaście tysięcy złotych, ale nadal nie jest to mało. Jeżeli chcielibyście jednak pójść na całość i kupić Scorpiona z pełnym zawieszeniem, wspomaganiem elektrycznym, skrzynią biegów Piniona i większością praktycznych opcji to bez trudu dobijecie do 12 700 euro, co przy dzisiejszym kursie daje ponad 57 tysięcy złotych. Z jednej strony są to wysokie ceny bo nawet wypasione rowery wyprawowe firm takich jak Santos czy Tout Terrain (z paskiem zębatym, przekładnią Piniona i wszystkimi opcjami kosztują 15-20 tysięcy złotych), ale z drugiej strony jest to unikalny, super wygodny, ręcznie robiony rower, którym można pojechać np. na wyprawę życia do Norwegii, Ameryki Południowej, czy w inne niesamowite miejsca. Wszystko zależy jak zwykle od punktu widzenia, ale jeżeli szukacie trajki to spośród kilku konkurencyjnych firm takich jak ICE Trikes, Azub, Dekkers, Catrike i Hasebikes, które produkują takie sprzęty, Scorpion firmy HP jest zdecydowanie godny polecenia. Jakość wykonania, niesamowicie przemyślana i dopracowana konstrukcja, a także 10 letnia gwarancja powodują, że jest to jedna z najlepszych i najbardziej godnych polecenia trajek na rynku!

Wydawać by się mogło, że rower to bardzo prosta konstrukcja. Ot, dwa koła, kierownica, siodełko, pedały i to wszystko przyczepione do ramy. Rzeczywistość jest trochę bardziej skomplikowana, a rower zbudowany jest z dużo, dużo większej liczby elementów. Zazwyczaj podczas jazdy nie myśli się o wszystkich :) Dopiero gdy złapie nas awaria, po raz pierwszy dowiadujemy się jak wygląda suport czy jak wygląda dętka. I nie ma w tym nic złego. Słyszałem kiedyś powiedzenie, że przyjemność z roweru można czerpać na dwa sposoby: jeżdżąc nim, albo przy nim non-stop majsterkując. Ale nie da się tego ze sobą połączyć. Jest to oczywiście pewna przenośnia, ale chodzi o to, że doświadczenie w mechanice rowerowej można zdobywać z czasem, w miarę kolejnych awarii, a nie kombinując, co by tu jeszcze w rowerze na siłę do obejrzenia nagrania, w którym pokazuję z czego zbudowany jest rower. Będzie mi bardzo miło, jeżeli zasubskrybujesz mój wiem, że ten tekst przyda się uczniom szkół podstawowych, a może nawet na dalszych etapach edukacji. Moi drodzy, korzystajcie śmiało z wiedzy o budowie roweru, jednocześnie pamiętajcie o czymś takim jak prawa autorskie. Bo kopiowanie od kogoś (także do internetu) zdecydowanie te prawa łamie. Obejrzyjcie też odcinek na YT, w którym pokazuję z czego zbudowany jest rower i dajcie suba :)Kliknij aby powiększyćOkej, przejdźmy do meritum. Za przykład posłuży mi rower górski typu hardtail, czyli jedynie z przednim amortyzatorem. Tam gdzie jest to możliwe, odeślę Was do innych wpisów na blogu, gdzie będziecie mogli rozszerzyć swoją wiedzę. RamaTo podstawa każdego roweru i to do niej montujemy kolejne elementy. Może być stalowa (coraz rzadziej), aluminiowa lub (coraz częściej) karbonowa, czyli w włókna węglowego. Wybierając rower należy koniecznie ustalić odpowiedni rozmiar ramy. Od jej rozmiaru oraz geometrii (długości rurek i kątów pomiędzy nimi) w dużej mierze zależy pozycja za kierownicą, którą będziemy przyjmować podczas rurki, dzięki której możemy kierować rowerem. Jest zespolona z rowerem za pomocą wspornika kierownicy oraz rury sterowej amortyzatora. Kierownica może być całkowicie prosta, lekko ugięta, jak na zdjęciu powyżej lub mocno wygięta w kierunku rowerzysty (np. w rowerze miejskim). W rowerach szosowych stosuje się inną kierownicę, przypominającą swoim wyglądem rogi barana, stąd jej popularna nazwa – kierownicyPotocznie mówi się na nie rączki lub gripy. Zakłada się je na końce kierownicy i kładzie na nich dłonie podczas jazdy. Dzięki temu wygodniej i pewniej trzyma się kierownicę. W rowerach szosowych zamiast chwytów, stosuje się specjalną owijkę kierownicy Lub inaczej – mostek. Łączy kierownicę z rurą sterową amortyzatora. Może mieć różną długość oraz kąt pod jakim się wznosi. Między innymi od tego będzie zależeć nasza pozycja za kierownicą. Mostek może być także regulowany, dzięki czemu mamy wpływ na kąt pod jakim się za utrzymywanie przedniego koła przy ziemi. Dzięki niemu łatwiej panować nad rowerem na nierównościach, a przy okazji poprawia komfort jazdy. Zamiast amortyzatora może być również nieamortyzowany, sztywny widelec, który będzie lżejszy. Czy wybrać amortyzator czy sztywny widelec – odpowiedź znajdziecie na blogu. Rurę sterową, która odchodzi od amortyzatora wkładamy do ramy, a na jej końcu montujemy wspornik kierownicy. Stery„Niewidzialne” łożyska, o których przypominamy sobie dopiero, gdy coś w nich szwankuje. Są schowane w ramie (w przedniej części, nazywanej główką ramy) i odpowiadają za możliwość kręcenia kierownicą, a tak w zasadzie kręcenia rurą sterową amortyzatora, do której przykręcona jest kierownica za pośrednictwem zewnątrz koła mamy obręcz do której wkłada się dętkę i oponę, następnie są długie i wąskie szprychy, które utrzymują koło w całości, a w środku znajduje się piasta (nie piesta, jak mówią niektórzy). Piasta z jednej strony trzyma szprychy, z drugiej strony pozwala się kołu obracać dzięki zamontowanym łożyskom. Piastę mocuje się do ramy i do amortyzatora dzięki szybkozamykaczowi lub i dętkaNakładamy ją na obręcz, utrzymuje kontakt z nawierzchnią drogi, przy okazji dodatkowo amortyzując wstrząsy. Między oponę a obręcz wkładamy dętkę, która po napompowaniu umożliwia zachowanie kształtu opony. W użyciu są również opony bezdętkowe, choć na niedużą skalę i raczej w sporcie. W jednym z odcinków Rowerowych Porad na YouTube, opowiadam o rodzajach opon rowerowych, a także jak wymienić oponę i do zatrzymywania lub spowalniania roweru. Najpopularniejszymi typami hamulców w rowerze są tarczowe oraz szczękowe. W rowerach miejskich stosuje się także hamulce typu torpedo oraz rolkowe. Najczęściej używane rodzaje hamulców rowerowych opisałem na blogu. Hamulce obsługuje się za pomocą klamek, które znajdują się na przerzutkaRazem z przednią przerzutką, korbą, łańcuchem, kasetą, manetkami oraz linkami, wchodzi w skład rowerowego napędu. Tylna przerzutka odpowiada za naciąg łańcucha, a także za przeprowadzanie łańcucha pomiędzy zębatkami kasety. Sterowana jest najczęściej mechaniczną linką, a w najdroższych napędach także elektrycznie. Najpopularniejszymi producentami napędów rowerowych są Shimano, SRAM oraz Campagnolo. Na blogu przeczytasz o regulacji tylnej przerzutki, a także o grupach osprzętu Shimano. Przerzutka nie musi być zewnętrzna (jak na zdjęciu powyżej). Stosuje się również (najczęściej w rowerach miejskich i wielu turystycznych) przerzutki planetarne, czyli schowane w tylnej piaście. Więcej o przerzutkach planetarnych przeczytacie na przerzutkaZajmuje się przerzucaniem łańcucha pomiędzy tarczami korby. Na blogu przeczytasz o regulacji przedniej przerzutki, a także czym różni się przerzutka Top Swing od Down korbowyLub po prostu – korba. Na korbę składają się tarcze (zębatki) po których porusza się łańcuch oraz ramiona, na których końcach przykręcone są pedały. Ramiona korby połączone są przez suport lub metalową rurkę w przypadku suportów z zewnętrznymi to łożyska, dzięki którym możemy kręcić korbą. Na zdjęciu powyżej widzicie tradycyjny suport, który schowany jest w ramie, w tak zwanej mufie suportowej (czyli w miejscu gdzie spotykają się rura podsiodłowa, górna i dolna). Są także łożyska zewnętrzne, wkręcane w mufę, ale widoczne bez rozkręcania, a także typu press-fit, które wciska się w ramę. Więcej o rodzajach suportów już niedługo napiszę w osobnym które znajdują się na tylnym kole, nazywamy kasetą lub wolnobiegiem, w zależności czy są nasuwane (kaseta) czy nakręcane (wolnobieg) na piastę. O odróżnieniu kasety od wolnobiegu przeczytasz na blogu. Znajduje się tam konkretna liczba zębatek, od pięciu do dwunastu. Może być także jedna, jeżeli rower nie ma przerzutki lub jest ona schowana w tylnej piaście. Większa liczba przełożeń, najczęściej nie determinuje jak szybko będziemy mogli jechać, bo na tym najczęściej zależy młodym rowerzystom. Jest to zależne jedynie od wielkości zębatek, o czym pisałem w tekście: po co w rowerze 11 ze sobą korbę i kasetę, dzięki czemu pedałując, napędzamy rower. Składa się z wielu ogniw, które połączone ze sobą, tworzą mocny łańcuch. Dobiera się go w zależności od ilości przełożeń, jakie mamy na kasecie i korbie. Im więcej biegów, tym węższy łańcuch. Warto regularnie sprawdzać czy łańcuch się nie wyciągnął, służy do tego specjalny przymiar. Gdy łańcuch się nadmiernie wyciągnie, trzeba go koniecznie wymienić, aby nie zużywał tak mocno zębatek kasety oraz korby. Łańcuch to najczęściej wymieniany element w rowerze, ale nie jest drogi, cena podstawowego łańcucha zaczyna się od 15-20 się na kierownicy, dzięki nim sterujemy przerzutkami w rowerze. Każda przerzutka ma swoją osobną manetkę. W rowerach szosowych stosuje się klamkomanetki, czyli zintegrowane klamki hamulcowe z manetkami, które umożliwiają jednoczesne hamowanie i zmianę i linkiSą poprowadzone od klamek do hamulców (w hamulcach mechanicznych), a także od manetek do przerzutek (w przerzutkach mechanicznych). Warto dbać o ich stan i na czas wymieniać, tak aby hamowanie oraz zmiana przełożeń przebiegała płynnie. W przypadku hydraulicznych hamulców tarczowych oraz szczękowych, zamiast stalowej linki, mamy płyn hamulcowy. W przypadku elektrycznych przerzutek, zamiast stalowej linki mamy przewód się je w ramiona korby (przy wymianie pamiętajcie, że jest pedał prawy oraz lewy i nie można ich zamieniać). Naciskając na nie, wprawiamy w ruch korbę, która poprzez łańcuch i kasetę, napędza tylne koło, a rower jedzie. Odmianę słowa pedał znajdziecie tutaj, a ja tylko przypomnę, że w języku polskim nie ma czegoś takiego jak: pedało (poprawnie – pedał) i pedałka (poprawnie – pedały), bo czasami na takie twory językowe trafiam w ogłoszeniach sprzedaży. Pedały mogą być zwykłe, platformowe (jak na zdjęciu powyżej) lub wpinane (nazywane potocznie SPD, od systemu Shimano), gdzie but jest mocowany w pedale. O butach i pedałach SPD przeczytacie więcej na na nim nasze szacowne cztery litery. Siodełko powleczone może być tworzywem sztucznym, skórą bądź tkaniną. W środku znajduje się wyściółka, czasami żel, które zapewniają odpowiednią miękkość siodełka. Na blogu pisałem o rodzajach siodełek czy (bardzo ważne) jak ustawić siodełkaLub inaczej – sztyca. Podłużna rura, wsuwana w rurę podsiodłową ramy i blokowana zaciskiem. Do niej montuje się siodełko. Wspornik siodełka może być amortyzowany, ale nie polecam tego rozwiązania, zwłaszcza najtańszych wsporników. Szybko łapią luzy i nie da się ich potem to główne elementy, z których zbudowany jest praktycznie każdy rower. Rower można oczywiście rozbudować o dodatkowe elementy, takie jak oświetlenie, bagażnik, błotniki, stopkę, rogi, lusterka, liczniki i… długo by wymieniać dalej :) Dodatkowych atrakcji dostarcza budowa roweru samemu, z zakupionych pojedynczych elementów. Ale o tym napiszę innym razem.

Jakie są rodzaje rowerów poziomych? Na jakie rodzaje je dzielimy? Co oznaczają tajemnicze nazwy i skróty? Czyli trochę wiedzy podstawowej z którą warto się zapoznać, zanim wejdziemy głębiej. Typologia Poziomów Czyli jakie są rodzaje rowerów poziomych Rowery poziome dzieli się na: jednośladowe (2 koła) i wielośladowe (trójkołowe i czterokołowe), nie obudowane, z częściową zabudową (owiewka z przodu i/lub szpic za fotelem) i z pełną obudową. Są też tandemy. Rodzaje rowerów jednośladowych Układy rowerów trójkołowych Układ kierowania Układ napędowy Ilustracje Rodzaje tandemów Rowery poziome, jednośladowe mogą być: z krótkim rozstawem osi: pedały wysoko przed przednim kołem (z angielska SWB: Short Wheel Base): bardzo wygodne, poręczne, mają mały promień skrętu, wchodzą do windy, dają się przechowywać w M2, krótko bardzo wygodne, wspaniale nadają się do jazdy po mieście (Autor dobrze o tym wie bo właśnie takie rowery buduje), szaleńcy na takich właśnie uprawiają DH; z długim rozstawem osi: pedały nisko, za przednim kołem (z angielska LWB: Long Wheel Base): najdoskonalsze co może być na długie trasy ale mają duży promień skrętu, trudno się tym manewruje w mieście, nie ma mowy o parkowaniu w mieszkaniu i wprowadzeniu tego do windy: taki rower ma po prostu powyżej 2m rozstawu osi co daje długość całkowitą bliską 3m. ze średnim rozstawem osi, coś pośredniego między SWB i LWB: pedały wysoko, tuż za lub nad przednim kołem, fotel z reguły trochę nad tylnym kołem (z angielska CLWB: CompactLong Wheel Base): dużo wygodniejsze (ponoć), łatwiejsze na pewno do nauki i dużo bardziej poręczne niż LWB ale ciągle nie ta manewrowość co SWB;Powyższy podział normalnie występuje jeszcze z liczbami wyznaczającymi poszczególne zakresy rozstawu osi, czyli SWB to rozstaw nie więcej niż X mm, CLWB to między X a Y mm a LWB powyżej Y mm. Ja tego podziału wg. linijki nie lubię i nie stosuję. Uważam, tak jak napisałem, że wszystko co ma pedały przed przednim kołem to SWB, nad - to CLWB a za - LWB i to wynikiem występowania rowerów typu Low Racer: czyli bardzo niskich rowerów wyścigowych, które to właśnie mają pedały przed przednim kołem, a rowerzysta półleży między kołami z fotelem zamocowanym bardzo nisko nad ziemią (20~25cm a nawet niżej). Daje to rower o długości około niby CLWB, ale zasada napędu jest SWB więc ja uważam, że jest to SWB a linijka ma ph ( Rowery trójkołowe mogą być w układzie: z pojedynczym, napędzanym kołem przednim i skrętnym tyłem (pedały są przed przednim kołem coś w stylu SWB): świetny sposób na glebnięcie według Autora; pojedynczym kołem przednim, skręcanym i napędem na dwa tylne (niektóre LWB i CLWB): dla tych co się wstydzą kółek podporowych lub chcą wozić bardzo dużo bagażu; dwoma napędzanymi przednimi kołami i skręcanym tyłem (też SWB) co Autor uważa za bzdurę, niemniej podaje z kronikarskiego obowiązku; z dwoma przednimi skręcanymi i pojedynczym tylnym napędzanym (też coś a la SWB): i to według Autora jest też całkiem odjazdowe. Układ kierowania: górna kierownica: zamocowana klasycznie (z angielska ASS: Above Seat Steering lub czasem OSS): stawia się mniejszy opór aerodynamiczny, bo może być bardzo wąska; drugą zaletą tego układu, jest to, że bardzo wygodnie się tym manewruje między samochodami; istnieje jednak duże ryzyko zawadzania o nią kolanami (co Autorowi się zdarzało jak miał taką kierownicę w swoich dwóch pierwszych prototypach). Czasem w rowerach CLWB oraz LWB, aby za bardzo nie pochylać główki ramy a jednocześnie dotrzeć z kierownicą do rowerzysty stosuje się przegub Cardana między sztycą widelca a mostkiem. dolna kierownica, zamocowaną pod fotelem, czyli podsiodłową (z angielska USS: Under Seat Steering): stawia się troszkę większy opór, bo jest się szerszym, ale jest wygodniej bo ręce wiszą swobodnie w dół. Na początku jest to pikny sposób na wywrotkę ale później, jak się człowiek przyzwyczai: poezja i Autor wie co piszę, bo taką ma. W przypadku USS są dwie możliwości:1. z kierowaniem bezpośrednim, w którym kierownica jest zamocowana bezpośrednio do widelca powyżej ramy (można zastosować zwykłą standardową kierownicę), albo poniżej ramy (do stolika łączącego oba golenie widelca); zaleta systemu: bardzo prosty w budowie, niezawodny i lekki; wady: siedzi się bardzo, bardzo wysoko i blisko przedniego koła, a i tak kierownica jest mocno z przodu względem fotela, musi być też bardzo z kierowaniem pośrednim, w którym kierownicę umieszcza się w dowolnym wygodnym miejscu pod fotelem a napęd przekazywany jest na widelec za pomocą popychacza, linek lub łańcucha; zalety systemu: większy komfort bo kierownica jest bardziej z tyłu, fotel można zamocować dużo niżej i dalej od koła; wady: cięższy niż kierowanie bezpośrednie, bardziej skomplikowane, więcej rzeczy może się zepsuć. Niemniej to jest to rozwiązanie, które Autor z powodzeniem stosuje już od 3 prototypów. Niektóre rowery trójkołowe i czterokołowe są skręcane dwoma pionowymi drążkami obracającymi się wokół poziomej osi prostopadłej do osi roweru wystającymi w górę po obu stronach fotela (skręca się tak jak czołgiem). Albo jednym pionowym zamontowanym między nogami i kiwającym się na boki. Przeniesienie napędu: Napęd może być przekazywany klasycznie na tył (we wszystkich CLWB i LWB oraz w większości SWB):1. najczęściej pojedynczym łańcuchem; zalety: prosty, lekki układ, duża żywotność łańcucha, można używać wszystkich przełożeń; wady: łańcuch jest bardzo długi, często ma wiele załamań nie poprawiających sprawności (w SWB) albo mocno się kołysze grożąc spadnięciem (w LWB i CLWB) przeto trzeba stosować dodatkowe rolki. Autor właśnie w ten sposób ma rozwiązany napęd w Nr5 i strach go ogarnia na myśl o wymianie łańcucha o 250 układy z dwoma łańcuchami też się trafiają: z przednim łańcuchem po lewej stronie a tylnym klasycznie po prawej, 2 możliwości: na przednim łańcuchu podzespoły od tandemu (rzadkie i drogie), albo zwykłe (powszechne i tanie ale za to się wtedy pedały wykręcają) a przede wszystkim trudno założyć na lewy łańcuch przerzutki (trzeba by dorabiać); z dwoma łańcuchami po prawej: wtedy trzeba mocno przerobić przekładnie pośrednią aby rozsunąć koronki żeby łańcuchy się nie obcierały ale można założyć więcej przerzutek i bardzo powiększyć liczbę biegów. Ogólnie wadami wszystkich układów z dwoma łańcuchami (niezależnie jak poprowadzonymi) są duża masa napędu i duży koszt (więcej łańcucha, dodatkowy suport, koronki, wielotryb, czasem przerzutki), więcej problemów z regulacją, więcej problemów z prostopadłością osi suportów czyli i równoległością płaszczyzn koronek i wielotrybu. Natomiast zalety: można mieć dużo więcej biegów, lepsze przełożenie, łańcuch jest mniej powyginany (na SWB). lub na przód (nieliczne SWB: autor nie lubi takich, bo się wyglebił na takim, poza tym mają duży promień skrętu). Co do napędu na przód w SWB to są trzy możliwości:1. Przednie koło, wysięgnik z pedałami oraz fotel są związane razem i skręcają się względem tylnego widelca wokół osi zamocowanej za fotelem. Zaletą konstrukcji jest to, że bardzo prosto jest amortyzować przednie koło (na wleczonym wahaczu jak tył) oraz układ napędowy jest bardzo prosty i krótki. Wady: boję się, że może to być trudne do wyprowadzenia z zakrętu oraz na pewno nie jest to rower dla początkujących (mają wyłącznie kierownicę podsiodłową i skręca się razem z przodem co nie ułatwia przyzwyczajenia się do roweru poziomego). Jest to bardzo rzadkie i prawie nie występuje w Przednie koło i wysięgnik z pedałami są związane razem i skręcają się względem fotela i tylnej części ramy z kołem: coś jak rozbudowany rowerek dziecięcy. Zalety: może też być z górną kierownicą więc jest się prościej nauczyć na tym jeździć, ciągle prosto amortyzować przód i poprowadzić napęd. Wady: jak się zacznie mocno naciskać na pedały, to trudno ujechać na wprost (nacisk na pedały skręca koło), dosyć ograniczony promień skrętu (ze względu na komfort pedałowania).3. Wysięgnik z pedałami oraz fotel są na jednej ramie z tylnym kołem a skręca się tylko przednie koło przekaszając łańcuch. Zastosowanie: przede wszystkim bardzo niskie maszyny wyścigowe, które w zasadzie jeżdżą na wprost. Zalety: nie trzeba prowadzić łańcucha na tył robiąc mu wiele załamań pochłaniających energię, stosunkowo krótki strasznie duży promień skrętu, łańcuch pewnie też się szybciej zużywa, ograniczone zastosowanie tak napędzanego roweru. Ilustracje Jednoślady: Przeniesienie napędu Tył Przód Sposób kierowania ASS (OSS) USS ASS (OSS) Klasyczny SWB bardzo mało jest takich rowerów, podaje tylko z kronikarskiego obowiązku Raczej się nie robi Występują bardzo rzadko Nie robi się, bo niska kierownica zawadzałaby na zakrętach. Wieloślady (trójkołowce) Co do tandemów, to jest sporo możliwości: poprzeczne, w których siedzi się obok siebie, głównie trójkołowe i czterokołowe; podłużne w których siedzi się jeden za drugim: kierujący w układzie SWB a pasażer w stylu a la LWB, daje to strasznie długi rower; podłużne w których siedzi się jeden za drugim: kierujący w układzie SWB a pasażer plecami do kierunku jazdy, z pedałami za tylnym kołem: jest to krótkie i strasznie śmiesznie wygląda; zdarzają się tandemy w których oboje jadących siedzi jeden za drugim jak na LWB, ale długość takiego roweru przekracza wszelki zdrowy rozsądek, więc Autor uważa je za poronione niemniej podaje z kronikarskiego obowiązku. Powered by

Jak to się dzieje, że koło wprawione w ruch siłą mięśni rowerzysty dalej się toczy, nawet wtedy, gdy przestaje on pedałować? Nie ma to nic wspólnego z ukształtowaniem terenu, bo dzieje się zarówno na prostej drodze, jak i tej ze spadkiem. Kluczem jest przeniesienie wyprodukowanej energii na koło, a dokładnie zastosowanie mechanizmu kasety lub wolnobiegu. W dzisiejszym poradniku dowiesz się jakie są między nimi różnice, a także, który rodzaj przenoszenia napędu z przekładni na koło jest lepszy. Wolnobieg a kaseta – podobieństwa i różnice Jak można zdefiniować wolnobieg? Jest to zbiór zębatek, które są zintegrowane na stałe z mechanizmem zębatkowo-zapadkowym i nakręcony na piastę tylnego koła z użyciem specjalnego gwintu. Jak wszystkie nowsze rozwiązania, również kaseta czerpie od swojego poprzednika, zatem jest rozwinięciem wolnobiegu. Tutaj mechanizm zapadkowy został schowany w bębenku piasty. Koronki zostają nasunięte na bębenek i zamocowane za pomocą zakrętki bądź najmniejszej zębatki, która staje się pierścieniem mocującym. Na pierwszy rzut oka dla laika kaseta i wolnobieg wyglądają bardzo podobnie. Wiele osób w ciemno kupuje nowy mechanizm, gdyż są przekonani, że mają do czynienia z kasetą lub wolnobiegiem. A przecież u wielu producentów nawet kolor zębatek jest podobny. Owszem różnica widoczna jest u jednego z wiodących producentów, czyli Shimano. W przypadku wolnobiegu Shimano największa zębatka ma kolor czarny, a pozostała część ma kolor kawy z mlekiem. Z kolei kasety są najczęściej w całości chromowane lub ciemnografitowe. Co jednak zrobić, by rozpoznać jaki mechanizm został zastosowany w naszym rowerze, jeśli w ofercie danego producenta kaseta i wolnobieg są podobnego koloru? Trzeba zwrócić uwagę na ilość tarcz. Choć nie jest to regułą, to zwykle modele wolnobiegów wyposażone są w 7 kół zębatych, ale bywa, że mają ich nawet 10, natomiast kasety posiadają od 8 tarcz wzwyż. Najpewniejszym parametrem, który amatorowi odpowie na pytanie z jakim mechanizmem ma do czynienia, jest oznaczenie. Zatem na największej lub najmniejszej tarczy powinno znajdować się oznaczenie, które wskaże czy jest to wolnobieg czy może jednak kaseta. Wystarczy skorzystać z wyszukiwarki, choć posiadaczom mechanizmów Shimano możemy zdradzić, że w ich przypadku skrót MF-TZXX oznacza wolnobieg, a CS-XXXX jest symbolem kasety (oczywiście w oznaczeniu zamiast X znajdują się cyfry). W naoczny sposób także możesz stwierdzić czy masz do czynienia z kasetą czy wolnobiegiem. Wystarczy, że gdy obracamy pedały przeciwnie do kierunku jazdy. Jeśli nakrętka się kręci jest to kaseta, natomiast jeśli jest nakrętka blokująca zębatki jest nieruchoma – w rowerze zastosowano wolnobieg. Kaseta a wolnobieg – pojedynek na atuty i słabości Wolnobieg jest starszym mechanizmem, zatem czy może mieć jakąś przewagę nad kasetą? To zależy jak się na to spojrzy. Na pewno jest odpowiednim rozwiązaniem dla miłośników rowerów retro, bo stare czy stylizowane rowery powinny mieć też klasyczne mechanizmy. W końcu charakterystyczny dźwięk jaki wydaje koło, gdy przestajemy pedałować w wielu budzi nostalgię. Wolnobieg jest oczywiście rozwiązaniem tańszym od kasety, dlatego rowery wyposażone w taki mechanizm przenoszenia energii na koło są dostępne w bardziej przystępnych cenach. Niewątpliwie kaseta ma przewagę nad wolnobiegiem w kwestii masy, to znaczy jest znacznie lżejsza. W przypadku nowszych modeli jest to nawet dwukrotnie mniejsza masa. Osadzenie kasety bezpośrednio na piaście sprawia, że rozkład sił jest w tym przypadku lepszy, a sztywność większa. To bezpośrednio przekłada się na łatwość poruszania się rowerem. Demontaż kasety w przypadku awarii jest znacznie prostszy, gdyż potrzebny jest do tego klucz standardowy dla modeli od najpopularniejszych producentów. Trzeba również zaopatrzyć się w bacik, czyli krótki fragment łańcucha do blokowania kasety. Zdemontowanie wolnobiegu jest trudniejsze i zwykle trzeba również zdemontować oś, a następnie używając dużej siły obracać gwint przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Co ważne mając w rowerze kasetę w niektórych przypadkach można zaoszczędzić na serwisie rowerowym. Czasami wystarczy bowiem wymienić pojedynczą koronkę. Jakakolwiek awaria wolnobiegu prowadzi do konieczności wymiany na nowy. Czy w takiej sytuacji zamiast starego mechanizmu można zamontować kasetę? Teoretycznie można, jednak nie jest to opłacalne, bowiem wymaga wymiany nie tylko mechanizmu, ale całej obręczy, co może przekraczać wartość roweru. Liczba biegów ma znaczenie dla zaawansowanych rowerzystów, czyli dlaczego częściej wybierają kasetę Warto podkreślić, że w przypadku mechanizmu kasety mamy do dyspozycji więcej biegów. Kasety występują w wariantach z 12, a nawet 13 rzędami. Wolnobieg ze swoimi standardowymi siedmioma lub ośmioma przełożeniami wypada na ich tle blado. Oczywiście teoretycznie liczbę przełożeń przy wolnobiegu też można zwiększyć, ale wiąże się to z wymianą tylnej piasty i zakupem nowego koła albo przepleceniem starego. Zatem taki zabieg właściwie się nie opłaca. Rower trzeba wybierać do własnych potrzeb, zatem jeśli zamierzasz poruszać się po bardziej wymagających trasach, to musisz pomyśleć także o większej liczbie przełożeń. Późniejsze zwiększenie liczby biegów wiąże się z koniecznością wymiany łańcucha, kasety i prawej manetki. Liczba przełożeń na manetce zawsze musi być równa ilości rzędów w kasecie. Na pewno rowerzyści, którzy korzystają z rowerów elektrycznych nie powinni się zastanawiać, bo modele z kasetą będą zdecydowanie lżejsze, a obsługa przełożeń łatwiejsza. Płynniejsze zmiany przełożeń są bardzo ważne w przypadku zaawansowanych cyklistów, a tę zapewniają kasety z większą ilością rzędów. Nie zawsze doświadczeni rowerzyści korzystają z najlżejszych i najtwardszych przełożeń, a ich liczba powinna być dostosowana do ukształtowania terenu i umiejętności. Większa ilość przełożeń z tyłu potrzebna jest w rowerach MTB. Niewątpliwie kaseta jest bardziej zaawansowanym rozwiązaniem stosowanym w rowerach klasy premium. Wolnobieg jest wystarczający dla osób poruszających się po mieście i po mało wymagających trasach, choć i miejscy rowerzyści często wybierają rowery wyposażone w kasetę.

Rowery poziome nie są bardzo znane, nawet wśród samych kolarzy, i chociaż mają swoje zalety nie udało się ich spopularyzować. Widok osoby jadącej na takim jednośladzie bardzo często wywołuje zdziwienie i zaskoczenie. Jak w ogóle można na takim czymś jechać? Można, i mówiąc więcej – jazda na rowerze poziomym jest wygodniejsza, bardziej ergonomiczna i szybsza! Spis treści (kliknij by przejść)Definicja roweru poziomegoRodzaje rowerów poziomych w zalezności od rozstawu osiSWB (Short Wheel Base)LWB (Long Wheel Base)CLWB (Compact Long Wheel Base)Rodzaje rowerów poziomych w zalezności od napęduFWD (Front Wheel Drive)RWD (Rear Wheel Drive)Rodzaje rowerów poziomych w zalezności od położenia kierownicyRodzaje rowerów poziomych w zalezności od wysokościLow RaceHigh RaceZalety roweru poziomegoWady roweru poziomego Definicja roweru poziomego Rower poziomy to rower, na którym rowerzysta przyjmuje pozycję leżącą lub półleżącą. Ze względu na specyficzną konstrukcję, rowery poziome są bardziej ergonomiczne od klasycznych. Zmniejszony opór powietrza a także redukcji strat energii kolarza wpływają na większe prędkości oraz możliwość pokonania większego dystansu przy użyciu takiej samej siły Rodzaje rowerów poziomych w zalezności od rozstawu osi SWB (Short Wheel Base) Rower poziomy typu Short Wheel Base posiada krótki rozstaw osi, koła są blisko siebie a przedni blat wraz z pedałami znajduje się przed przednim kołem na specjalnym wysięgniku. rower poziomy short wheellbase LWB (Long Wheel Base) Rower typu Long Wheel Base posiada bardzo długi rozstaw osi, przednie koło wysunięte jest maksymalnie do przodu a napęd znajduje zazwyczaj tuż za nim. rower poziomy long wheel base CLWB (Compact Long Wheel Base) Compact Long Wheel Base to modyfikacja wersji LWB polegająca na skróceniu ramy tak aby napęd znajdował się nad kołem. rower poziomy compact long wheel base Rodzaje rowerów poziomych w zalezności od napędu FWD (Front Wheel Drive) Rower poziomy typu Front Wheel Drive posiada napęd na przednie koło. RWD (Rear Wheel Drive) Analogicznie, Rear Wheel Drive to napęd tylni. Rodzaje rowerów poziomych w zalezności od położenia kierownicy RWS (Rear Wheel Stering) – rower kierowany jest za pomoca tylnego skrętnego koła FWS (Front Wheel Stering) – rower kierowany jest za pomoca przedniego skrętnego koła ASS (Above Seat Steering) – kierowanica znajduje się nad siedzeniem, zazwyczaj na wysokości ramion USS (Under Seat Steering) – kierownica znajduje się pod siedzeniem Rodzaje rowerów poziomych w zalezności od wysokości Low Race Low Racer to niski rower wyścigowy, fotel z mocno pochylonym oparciem, zamocowanym poniżej ~30cm nad ziemią High Race High Racer wysoki rower wyścigowy fotel z mocno pochylonym oparciem, zamocowanym powyżej 50~60cm nad ziemią. Zalety roweru poziomego mniejsza powierzchnia czołowa powoduje niższy opór powietrza niższa wysokość upadku, dodatkowo upadamy zazwyczaj na ręce a nie na głowę nogi są z przodu i mogę amortyzować uderzenia większy komfort siedzenia, dzięki czemu można bez problemu długo jeździć swobodna pozycja nie nadwyrężająca nadgarstków i pleców większa widoczność (patrzy się przed siebie a nie w dół jak na zwykłym rowerze) LWB i „low racer” – lepsze hamowanie ze względu na brak możliwości podniesienia tylnego koła przy przerzutkach zewnętrznych można wykorzystać wszystkie biegi na rowerze poziomym łatwo jest zainstalować osłony przeciwdeszczowe oparcie pleców pozwala uzyskać większą siłę nóg (jak na siłowni) wersję trójkołową łatwiej jest opanować na śniegu i lodzie na oparciu można powiesić plecak łatwiej jest pić i jeść podczas jazdy Wady roweru poziomego rowery poziome są drogie i mało dostępne są też cięższe od swoich odpowiedników trudno jest patrzeć do tyłu (bez lusterek) modele z kierownicą podsiodłową trudniejsze do przenoszenia (skręca się wtedy przednie koło) możliwość wytworzenia większych sił przy pedałowaniu powoduje do przeciążenia stawów kolanowych w przypadku modeli bez amortyzacji – bardziej odczuwalna jazda po złej nawierzchni łatwiej zmoknąć w rowerze bez osłony (kurtka nie wystarczy) dłuższy (i cięższy) łańcuch jazda bez butów SPD jest utrudniona (nogi spadają z pedałów) trudniejsze pokonywanie krawężników LWB potrzebują więcej miejsca do zakręcania i parkowania trudniejsza jazda w terenie

Budując rower na ostre koło (OK) możemy wydać każde pieniądze. Co to znaczy każde? To znaczy, że OK możemy złożyć za 300, 1500, a nawet za 65 tys. złotych (w przypadku profesjonalnego roweru torowego). Tak na prawdę górna granica nie istnieje 😉 A dolna? No cóż, czasem wystarczy 500 ml napoju rozgrzewającego ;). Możemy kupować nowe części w dedykowanych sklepach rowerowych. Przez ostatnie lata moda na fixy sprawiła, że powstało kilka dobrych sklepów dla ostrokołowców, które prowadzą sprzedaż przez Internet. Większość początkujących ostrokołówców buduje jednak swoje fixy w oparciu o rynek wtórny. Często bazą roweru jest stara rama od popularnej „kolarki” z lat osiemdziesiątych. Pozostałe części zazwyczaj wyszukuje się na aukcjach internetowych lub (w przypadku większych aglomeracji) odkupuje się od kolegów, którzy przesiadają się na „firmówki” i pozbywają się jeszcze dobrych podzespołów typu piasty, koła, korby… Ale po kolei… Rama Podstawowa zasada obowiązująca w każdym rowerze na ostre koło: Łańcuch zawsze musi być napięty! W rowerach jednobiegowych (singlespeed) łańcuch napina się za pomocą specjalnego napinacza. W rowerach z przerzutką zewnętrzną łańcuch jest napinany za pomocą przerzutki. W przypadku ostrego koła łańcuch musi być napięty na całej długości (na sztywno), a tylne haki muszą pozwolić tylko na pewien niewielki ruch poziomy piasty, umożliwiający wyjęcie koła. Dzięki temu ruchowi odsuwając koło do tyłu łańcuch się napina. Rowery torowe zaprojektowane są do poruszania się po specjalnym torze, a niektórzy używają ich do jazdy poza nim. Niestety wiąże się to z wieloma niedogodnościami. Rowery torowe nie mają hamulców (są one niepotrzebne, ponieważ wszyscy zawodnicy na torze poruszają się w tym samym kierunku i żaden inny kolarz nie jest w stanie wyhamować gwałtowniej, zmuszając innych do tego samego), a na większości torów obowiązuje nawet zakaz ich używania ze względów bezpieczeństwa. W niektórych rowerach torowych w ogóle nie ma miejsca na montaż hamulców. Geometria ramy torowej różni się od ram „szosowych” i jest zupełnie inna od ram do kolarstwa górskiego. Rama torowa jest krótka (osie kół są maksymalnie zbliżone do siebie) a kąty rur są ostrzejsze. Dzięki takim proporcjom rower jest bardziej zwrotny i co ciekawe bardziej zrywny. Niestety przy dłuższej jeździe może być dość niekomfortowy. Oczywiście do ramy torowej nie da się założyć szerokiej opony ani błotników (co niektórzy mogą uznać za wadę). Charakterystyczną cechą ram torowych są haki do montownia tylnego koła. Są one poziome i otwarte do tyłu, dzięci czemu pozwalają na dokładną regulację i napięcie łańcucha. Wśród ostrokołowców dość popularne są stare ramy szosowe, które również mają długie haki, ale otwarte do przodu. Takie rozwiązanie też pozwala napiąć łańcuch (co prawda w mniejszym zakresie, ale wystarczającym). Ramy rowerów górskich (MTB) w większości mają haki pionowe lub ukośne otwarte do przodu. W takich ramach dość trudno jest napiąć łańcuch (ale nie ma rzeczy niemożliwych). Zaletą ram „górskich” jest duży prześwit pomiędzy pedałami a ziemią i geometria pozwalająca na zbudowanie zwrotnego roweru (np. do trików). Takie ramy pozwalają na montaż kół (o średnicy 26 i 28 cali) z szeroką oponą, co może być zaletą. Rozstaw tylnych widełek Tylne piasty mają różną szerokość, a ramy mają różny rozstaw. Nie każdą piastę da się włożyć do każdej ramy. Ramy MTB (rowery górskie) mają rozstaw 135mm, szosowe współczesne – 130mm, torowe współczesne – 120mm. Stare ramy szosowe mają rozstaw 126mm, a stare ramy torowe bywają nawet węższe od 120mm. Współczesnie produkowane piasty torowe mają szerokość 120mm, ale zwykle mają podkładki które można zdjąć i zamontować piastę do węższej ramy. Niektórzy producenci robią piasty pod ostre koło dla wymiarów innych niż 120mm, z przeznaczeniem np. do ram MTB. Koła Najbardziej popularne są koła o średnicy 28”, ale niektórzy jeżdżą na „górskich” kołach w rozmiarze 26”. Raczej sporadycznie spotyka się inne rozmiary (np. 24”, czy BMX’owe 20”). Wybór obręczy jest potężny. Od zwykłych stalowych obręczy i aluminiowych, wyścigowych (retro) na szytki, przez lekkie, ale mocne „stożki” średniej klasy, po karbonowe obręcze torowe i koła zintegrowane (pełne lub z „ramionami”). Dobre koła zintegrowane (np. pełne) są zazwyczaj bardzo drogie (wykonane z kompozytów lub włókien węglowych). Skupmy się zatem na kołach szprychowych, bo są bardziej dostępne i chyba najpopularniejsze. Koła szprychowe mają szereg zalet przy niewygórowanej cenie. Są bardzo lekkie, łatwo można je zmontować, a uszkodzenie jednej z ich części nie oznacza konieczności wymiany całego koła (jak w przypadku kół zintegrowanych). Na trwałość kół szprychowych znaczenie ma równomierne i odpowiednie naprężenie szprych. Centrowanie polega na naciągnięciu wszystkich szprych tak, aby koło nie miało bić bocznych i promieniowych („jajowate koło”), a także, aby znajdowało się pośrodku między widełkami w ramie. Szprychy w kołach zaplata się zwykle na „dwa-” lub „trzy-krzyże” – tzn. każda szprycha krzyżuje się dwukrotnie (raz od góry i raz z dołu) z innymi szprychami (lub trzykrotnie – wtedy każda szprycha jest prowadzona nad dwiema i pod jedną inną szprychą). Można je też zaplatać na „jeden-krzyż” oraz na „słoneczko” – czyli bez żadnego krzyżowania. Zaplot na „słoneczko” daje najlżejsze i najsztywniejsze w pionie koło, ale jest ono mało odporne na rozcentrowanie na boki. Czym więcej krzyżowań, tym koło staje się bardziej „miękkie” w pionie, ale też bardziej odporne na rozcentrowanie na boki. Jedną z wad kół szprychowych jest to, że w trakcie użytkowania wcześniej czy później dochodzi do jego rozcentrowywania i dlatego trzeba je od czasu do czasu centrować. Koła zintegrowane nie rozcentrowują się (nawyżej pękają 😉 ). Koła pełne nie stawiają praktycznie oporu aerodynamicznego, ale sa podatne na podmuchy boczne (do tego stopnia, że wiatr potrafi spychać rower z toru jazdy). Cięższe koła pełne pomagają utrzymać prędkość, ale trudniej jest je wprawić w ruch i tak samo trudno je zatrzymać (a raczej rowej z takimi kołami). Często stosuje się je na dłuższych dystansach torowych. Lekkie koła szprychowe, z kolei łatwiej rozpędzić i wyhamować, ale za to trzeba cały czas napędzać, bo z racji małej bezwłdności łatwo wytracają rotację. Lekkie koła stosuje się do sprintu torowego. Piasta tylna Jeżeli chodzi o tylną piastę to jest kilka rozwiązań (droższych lub tańszych). Najbardziej „klasycznym” i bezpiecznym rozwiązaniem jest zastosowanie oryginalnej piasty torowej (niekoniecznie zawodowej). Piasta torowa ma dwa gwinty: jeden większy, na który nakręca się tryb, oraz drugi mniejszy, służący do nakręcenia kontry. Gwint większy (wewnętrzny) jest „prawy” – co powoduje dokręcenie się trybu w czasie pedałowania, a mniejszy (zewnetrzny) jest gwintem „lewym” – uniemożliwia to odkręcenie się koronki w czasie hamowania. Oprócz piast torowych, można użyć zwykłych piast pod wolnobieg nakręcany (nie na kasetę!). Są to piasty starszego typu. Koronkę można wtedy zablokować inną koronką lub nakrętką od suportu (która ma taki sam wymiar). Niestety sposób ten uchodzi za mniej pewny – grozi odkręceniem w momencie ostrego hamowania. Zaleca się przed nakręceniem trybu i nakrętki blokującej (kontry), posmarowanie klejem do blokowania gwintów, np. Locktite lub jego odpowiednikami. Oczywiście jeśli używa się hamulców, to nie trzeba zbytnio martwić się o to, że cały tryb się odkręci. Natomiast jeżeli hamować będzie się blokując koło, to trwałość połączenia tryb-piasta jest krytyczna. Wiele osób decyduje się na takie rozwiązanie ze względów ekonomicznych (dość szeroka dostępność tanich, niezawodnych części). Na rynku występują również piasty torowe typu Flip-Flop, które posiadają gwint pod tryb po obu stronach. Pozwala to założyć tryby z dwóch stron o różnych wielkościach zębatek. (np. z różnicą jednego-dwóch zębów, która da odczuwalną zmianę przełożenia). Zmiany napędu dokonuje się przez wyjęcie koła i włożenie go w widełki odwrotnie. Różnicę w wyciągnięciu łańcucha kompensuje ustawienie koła w hakach. Tryby Tryby (zębatki, koronki) używane w ostrym kole występują w dwóch szerokościach: 3/32 lub 1/8 cala. Do trybów 3/32” pasuje standardowy łańcuch do rowerów z przerzutkami (poza łańcuchami na 9/10 trybów, które są węższe). Tryby 1/8” można kupić w każdym sklepie rowerowym. Są to łańcuchy do rowerów typu „ukraina” i są na gwint, bez wolnobiegu. W sklepach rowerowych (polskich)można takie tryby kupić za kilka, kilkanaście złotych. Niestety ich jakoś pozostawia wiele do życzenia. Są kiepsko wykonane, z miękkich materiałów, często są jajowate, gwinty mają bardzo mało zwojów. Niestety jakość jest w cenie, dlatego jak ktoś chce dąbrą część to niestety musi się liczyć z wydatkiem. Zębatki stricte ostrokołowe można kupić bez problemu za granicą lub w dobrych polskich sklepach, które są nastawione głównie na części zagranicznych producentów osprzętu do rowerów na ostre koło. Takie tryby są lepiej wykonane, mają dużo zwojów, są zrobione z wytrzymałych materiałów (płaci się raz i się jeździ, nie trzeba ich wymieniać co 200km). Łańcuch Standardowe łańcuchy w rowerach z przerzutkami (do 8-miu biegów) mają szerokość 3/32 cala. Rowery jednobiegowe: „ukrainy”, Wigry 3, Jubilat 2 , BMX-y i rowery torowe mają łańcuch o szerokości 1/8 cala. Jeśli chcemy założyć szeroki tryb, to musimy kupić łańcuch 1/8 cala. Wybór jest dość duży: od zwykłych łańcuchów po 20zł, po łańcuchy do BMX-ów ze około 100zł i drogie łańcuchy dedykowane do rowerów torowych takich firm jak Izumi czy HKK (w Polsce dość mało popularne). Wielu doświadczonych ostrokołowców zaleca stosować standardowy łańcuch 3/32 cala (czyli ten węższy). Jest nieco lżejszy od szerokiego (1/8”), pracuje ciszej w przypadku ukośnej linii łańcucha (dzięki większej elastyczności) i jest równie trwały co szeroki. Wybór jest bardzo duży, taki łańcuch jest do dostania w każdym sklepie rowerowym, bo montowany jest w rowerach górskich z przerzutkami (do 8-miu biegów), a większość osób w Polsce właśnie takimi rowerami jeździ. Napięcie łańcucha Właściwe napięcie łańcucha w ostrym kole jest jedną z ważniejszych zasad, która ma wpływ na nasze bezpieczeństwo, komfort i ekonomikę. Napięcie łąńcucha reguluje się poprzez odpowiednie ustawienie tylnego koła w hakach. Jeśli łańcuch jest zbyt mocno naciągnięty, napęd będzie chodził z oporem i może się blokować (ponieważ polskie, tanie zębatki na ogół nie są idealnie okrągłe). Takie ustawienie skraca też żywotność łąńcucha i powoduje hałasowanie całego napędu. Jeśli łańcuch jest zbyt luźny, łatwo może spaść, jest to bardzo niebezpieczne ponieważ traci się tylny (często jedyny) hamulec, ponadto luźno wiszący łańcuch może zaplątać się i zablokować koło. Łańcuch powinien być napięty na tyle, żeby można było go delikatnie ugiąć palcami w środku przebiegu między przednią a tylna zębatką. Przekłada się to na nieznaczny luz wyczuwalny na korbach (które mają kilka milimetrów bezwładności) np. podczas robienia stójki. Widelec Widelce torowe od zwykłych szosowych różnią się znacznie. Poza geometrią (torowe są bardziej proste i krótsze) torowe często nie mają otworu pozwalającego na montaż hamulca. Korba, suport, przednia tarcza Do roweru na OK można zastosować się praktycznie każdą korbę. Najlepsze są jednak korby dedykowane do rowerów z jednym przełożeniem, gdyż pozwalają utrzymać prosta linię łańcucha. Niektórzy polecają zakładać krótkie korby (np. torowe mają zazwyczaj długość 165mm, a szosowe, czy MTB zaczynają się od 170mm). W ten sposób minimalizuje się ryzyko zahaczenia o ziemię przy skręcaniu. Co prawda większe znaczenie ma geometria ramy i wielkość (odsadzenie) pedałów, ale jadąc szybko i „biorąc” ostrzejszy zakręt siłą rzeczy musimy się pochylić. W rowerze z wolnobieciem możemy ustawić korby poziomo, a w przypadku OK niestety nie mamy tego komfortu. W wypadku stosowania korb MTB lub szosowych tarczę należy montować jak najbliżej ramy, wtedy łańcuch jest najmniej „skrzyżowany” (czyli idzie pod mniejszym ukosem). Czasem można zastosować podkładki przesuwające tarczę jak najbliżej osi symetrii roweru. Aby zapewnić jak najbardziej prostą linię łańcucha najlepiej stosować krótkie suporty. Z przednią tarczą nie ma większych kłopotów: założyć można taką jaka pasuje (z wyjątkiem „jajowatej”, czyli z patentem Shimano BioPace). Nie ma problemu z mieszaniem szerokiego łańcucha z wąską tarczą – taki zestaw pracuje bardzo dobrze. Oczywiście najlepiej mieć tarczę tej samej szerokośći, co łańcuch. Pedały W przypadku ostrego koła jedną z ważniejszych rzeczy jest przestrzeń pomiędzy pedałem ustawionym w dół a ziemią. O ile przy jeździe na wprost nie jest to istotne, tak przy zakrętach pedały nie mogą w żadnym wypadku zawadzać o podłoże (tzw. puszczanie iskier), gdyż łatwo może skończyć się wywrotką (i „skidem” na udzie). Dlatego polecane są wąskie pedały (czyli mało odsadzone na boki), nie wystające zbytnio poza obręb butów. Jeżeli na ostrym kole noga spadnie nam z pedałów, to trudno jest ją tam ponownie postawić (szczególnie jak jedziemy się z góry z wysoką kadencją). Dodatkowo szybko obracające się korby wraz z łańcuchem mogą wciągnąć i bardzo poważnie poranić nogi. Dlatego też niezbędne jest używanie jakichś wiązań (SPD’y, Look’i itp.), pasków na rzepy (najczęściej stosowane z platformami) lub klasycznych nosków. Przywiązanie stopy do pedałów wbrew pozorom podnosi bezpieczeństwo jazdy na każdym rowerze, a na ostrym kole jest wprost wymagane! Ponadto dobre połączenie z pedałami zwiększa efektywność jazdy o kilkadziesiąt procent! W przypadku wiązań nie tylko naciska się na pedały, ale również ciągnie do góry, pcha do przodu i ciągnie do tyłu przy każdym obrocie! Piasta przednia Przednia piasta może być tak na prawdę dowolna. Nie ma większej różnicy w działaniu większości piast (ewentualnie różna może być ilość szprych). Piasty torowe (przednie i tylne) często są robione w dwóch wersjach: z wysokim i niskim kołnierzem (high/low flange hubs). Teoretycznie piasty z wysokim kołnierzem powinny zapewniać większą sztywność koła (krótsze są szprychy). Praktycznie jedyna różnica to estetyka. Większość ludzi uważa wysokie piasty za ładniejsze i bardziej „oldschool’owe”. W roku 2002 firma Campagnolo zaprzestała produkcji wysokich piast, co spowodowało wzrost ich cen na rynku wtórnym. Nadal produkuje je japońska firma Miche. Kierownica Tak na prawdę to wybór kierownic do OK jest ogromny. Mogą to być klasyczne baranie rogi (tzw. baranek), skrócone proste kierownice, a nawet te od BMX’a. Ostrokołowcy upodobali sobie najbardziej tzw. bycze rogi (bullhorn bar, cowhorn bar) czyli kierownice używane do „czasówek”. Taką kierownicę można zrobić obcinając i odwracając baranka, ale nie będzie to już to samo co oryginalne bycze rogi. Wybór kierownicy zależy od upodobań czy chęci używania hamulców. Ostatnio popularne staje się „wykręcanie” trików na OK, a pewne triki można wykonać tylko z prostą kierownicą. Bycze rogi natomiast, poza wyglądem, mają jeszcze jedna zaletę – łatwiej na nich wykonuje się skid’a niż przy zwykłym baranku (można wyciągnąć dalej tułów przed przednie koło odciążając jednocześnie koło tylne). Hamulec No właśnie… Jedni używają, inni nie. Bezsprzecznie posiadając hamulec w rowerze na ostre koło szybciej się zatrzymamy (szczególnie z większej prędkości). Teoretycznie w OK hamulcem są nasze mięśnie nóg. Praktycznie – hamulcem jest ich siła i nasze doświadczenie. Zasada jest taka, że czy mamy hamulec, czy nie, to musimy mieć wyobraźnię i poprawnie interpretować wszelkie sytuacje na drodze. Myśleć za siebie i za innych. Mieć oczy dookoła głowy i (i tu się niektórzy oburzą) uszy wolne od słuchawek. Nie wyobrażam sobie jazdy na rowerze nie słusząc co się dzieje dookoła. Ja osobiście jeżdżę bez hamulców mechanicznych. Od początku przygody z OK nauczyłem się używać hamulców biolgicznych (czyli własnych nóg). Nie mniej jednak na początku zaleca się założyć hamulec przedni (bo z tylny raczej trudno założyć z racji „ruchomego” koła), ale używać go w awaryjnych wypadkach. Dodatkowo warto na początku stosować miękkie przełożenie (pomaga ono łątwiej wystartować i potem się zatrzymać). Wybierając widelec do naszego OK musimy mieć na uwadze, że chcemy założyć hamulec. Stricte torowe widelce nie posiadają otworów, ani piwotów do montażu hamulców (na torach jest zakaz stosowania hamulców ze względu bezpieczeństwa, bo nie wolno się tam raptownie zatrzymywać i zmuszać do tego samego zawodnika z tyłu). Wszystkie widelce szosowe mają mocowania hamulców, więc nie będzie problemu. Jeżeli chcemy jeździć bez hamulca to już nie ma ograniczeń co do wyboru widelca. W Stanach Zjednoczonych przeprowadzono badania na pewniej grupie ostrokołówców. Część z nich jeździła z przednim hamulcem, a druga część bez. Zauważono, że grupa, która nie posiadała hamulców jeździła bezpieczniej, rowerzyści byli bardziej skoncentrowani, odnotowano mniej niebezpiecznych sytuacji. Natomiast rowerzyści z hamulcami jeździli mniej rozważnie, byli bardziej „wyluzowani” i mniej zwracali uwagę na niebezpieczeństwa na drodze. „Złota myśl” na koniec: Najskuteczniejszy hamulec jest w naszej głowie! Źródło: Skomentuj comments

ebikechoices jest wspierany przez swoich odbiorców. Kupując za pośrednictwem linków na naszej stronie, możemy otrzymać prowizję. WięcejMyślisz o zamianie swojego roweru na elektryczny, ale nie wiesz od czego zacząć? W tym przewodniku po zestawie do konwersji rowerów elektrycznych zbadam różne sposoby dodania wspomagania elektrycznego do chcesz się zanurzyć, zamiana roweru na asystenta elektrycznego może być niezwykle satysfakcjonującym doświadczeniem. Nie tylko, ale możesz także znacznie zaoszczędzić w porównaniu z zakupem e-roweru produkowanego eBike vs Factory eBikeDIY eBike vs Factory eBikeSilniki z piastą z napędem bezpośrednimSilnik z przekładnią zębatąSilnik piasty przedniej a silnik piasty tylnejSilnik Mid-DriveSilnik Mid-Drive vs HubWnioskiWybór odpowiedniej baterii rowerowejTypowy podstawowy rower elektryczny z napędem środkowym kosztuje około 1600 (2000). Zupełnie nowy e-rower dla majsterkowiczów z napędem pośrednim kosztuje mniej niż £ 900 (1160) do zbudowania (w tym koszt nowego roweru-dawcy).Rower dawcy, którego użyłem w powyższej wersji, to Decathlon BTWIN Riverside 900, Z Tongsheng TSDZ2 silnik z napędem środkowym i akumulator 36v widać, można uzyskać znaczne oszczędności, przekształcając przyzwoity, nowy rower w pomoc elektryczną. Jeśli konwertujesz rower, który już posiadasz, oszczędności są jeszcze że masz stary rower górski Trek lub Cannondale w szopie. Zwykle porządny zestaw do konwersji z napędem środkowym z akumulatorem przywróci ci około 600 ($ 780). To ogromna oszczędność w porównaniu z zakupem fabrycznie montowanego roweru elektrycznego z napędem E-Stilus jest świetny, ale za 3000 funtów nie dostaniesz dużo reszty!Konwersja roweru na elektryczny nie jest jednak dla wszystkich, a jeśli nie masz nic przeciwko mechanice, polecam zakup roweru elektrycznego wyprodukowanego w fabryce lub znajdę kogoś, kto może dopasować zestaw do również wziąć pod uwagę fakt, że retro-montowany silnik elektryczny do konwersji roweru może nie być tak niezawodny w dłuższej perspektywie, jak silnik krokowy Bosch lub Shimano powszechnie spotykany w fabrycznych rowerach linkiNajlepsze zestawy do konwersji eBike w 2021 rokuBudowa roweru elektrycznego DIYZestaw elektryczny rower vs konwersjiNajlepszy zestaw do konwersji elektrycznej dla roweru poziomego lub trójkołowegoPrzewodnik po konwersji roweru szosowego na elektrycznyAby wybrać odpowiedni silnik do swoich potrzeb, musisz zadać sobie pytanie, jakie będzie twoje zamierzone mieszkasz w dość płaskiej okolicy, z niewielkimi nachyleniami, mały silnik z przekładnią zębatą powinien być więcej niż wystarczający, ale jeśli mieszkasz na obszarze, na którym znajdują się niesłabnące strome wzgórza, bardziej odpowiedni byłby napęd na decyzję, którą podejmiesz, będą miały wpływ Twoje osobiste potrzeby. Oba typy silników mają swoje miejsce w rowerach elektrycznych, ale warto pamiętać, że ogólnie napędy środkowe są znacznie bardziej energooszczędne niż małe silniki z z piastą z napędem bezpośrednimW ramach projektu silnik piasty z napędem bezpośrednim to najprostsza forma napędu roweru elektrycznego: Zewnętrzna powłoka piasty jest integralną częścią silnika i ma przymocowany do niej duży pierścień silnych silnik działa, steruje bezpośrednio kołem (stąd nazwa). Mówiąc prościej, oznacza to, że koło jest zasadniczo silnikiem z wałem zamocowanym na miejscu, tak że korpus silnika (zewnętrzna powłoka piasty, a tym samym twoje koło) obraca się zamiast to prosta konstrukcja, ale jest kosztowna - silnik musi być dość duży i ciężki, aby wytworzyć wystarczającą moc. Mniejszy silnik obracający się powoli nie wytworzyłby wystarczającego momentu obrotowego, a prędkość, na którą chcesz obrócić koło, jest stosunkowo mała, więc silnik musi być tak duży, jak to możliwe, aby wytworzyć moment obrotowy przy niskich drugiej strony, silniki z piastą z napędem bezpośrednim są zwykle tanie i niezawodne, a ponadto mogą obsługiwać wiele mocy. Jeśli więc poszukujesz roweru elektrycznego o wysokich osiągach z ograniczonym budżetem, dobrym rozwiązaniem może być duży silnik z przekładnią zębatąMały silniki z piastą zębatą są znacznie bardziej wydajne niż silniki z napędem bezpośrednim. Obudowa silnika jest połączona ze stojanem za pomocą systemu redukcji przekładni planetarnej. Przy każdym obrocie obudowy wewnętrzny silnik obraca się wielokrotnie szybciej. Pozwala to silnikowi pracować przy wyższych (i bardziej wydajnych) prędkościach, jednocześnie pozwalając kołu obracać się z mniejszą prędkością wielką zaletą korzystania z silnika z piastą przekładniową jest praktycznie zerowy opór pedałowania, jeśli silnik jest wyłączony lub zabraknie zasilania - można pedałować jak na normalnym są zwykle bezobsługowe, ale jeśli wykonujesz dużo wspinaczki na wzniesieniach, prawdopodobnie nylonowe przekładnie planetarne zużywają się z czasem. Na szczęście są one tanie i stosunkowo łatwe do najlepszy zestaw do konwersji silnika piasty w serwisie eBaySilnik piasty przedniej a silnik piasty tylnejZestaw do konwersji roweru elektrycznego na przednie kołoIstnieją różne zalety i wady montażu silnika piasty przedniej w porównaniu z silnikiem piasty tylnej. Jeśli chodzi o koła elektryczne, silniki z piastą przednią są zwykle prostsze w montażu. Głównym tego powodem jest to, że nie musisz się martwić o zamianę kaset lub wolnego zauważyć, że najlepszą opcją do konwersji elektrycznej przedniego koła byłby mały, z przekładnią silnik piasty. Powodem tego jest to, że są kompaktowe, lekkie i zapewniają rozsądny moment są większe zestawy rowerów elektrycznych z napędem na przednie koła. Są na ogół tańsze i mocniejsze, ale dodatkowy rozmiar silnika może utrudnić montaż na rowerach z hamulcami tarczowymi. Są również znacznie cięższe i mniej zaletą silnika z przednią piastą jest to, że gdy używasz asystenta pedału, rower jest skutecznie napędzany przez oba koła. Podczas gdy elektryczne przednie koło pomaga ci, przenosisz moc przez tylne koło poprzez koła przednie nie nadają się szczególnie do jazdy w terenie, ponieważ napędzane koło może mieć tendencję do obracania się na nierównym podłożu, szczególnie podczas pokonywania stromych do konwersji roweru elektrycznego na tylne kołoSilnik elektryczny piasty tylnego koła jest zwykle preferowanym sposobem dodania elektrycznego wspomagania roweru za pomocą zestawu do konwersji. Wymiana tylnego koła wymaga nieco więcej pracy, szczególnie wyjmowania kasety z przekładnią (lub wolnego koła), do tego zadania potrzebujesz specjalnego chodzi o jazdę, silnik pcha, a nie cię ciągnie (jak w przypadku silnika przedniego). Ogólnie mniejszy motoreduktor tylnej piasty będzie wyglądał znacznie bardziej zaletą silników z piastą tylną jest to, że są znacznie lepsze do użytku na nierównym podłożu. Cała waga rowerzysty koncentruje się na tylnym kole, problem z obracaniem się koła jest znacznie prawdziwym minusem tego ustawienia jest wymiana dętki w przypadku przebicia może być czasochłonna. Zawsze polecam dobrą oponę odporną na przebicie, taką jak Schwalbe Marathon Plus, aby znacznie zmniejszyć to Mid-DriveSilnik z napędem środkowym jest preferowanym systemem napędowym droższych rowerów elektrycznych. Silniki tego typu są zdecydowanie najbardziej wydajne i wytwarzają znacznie więcej moment obrotowy niż silniki tego rodzaju silnika może być trudne dla niedoświadczonych, ponieważ suport rowerowy musi zostać usunięty, aby ułatwić instalację. Po wykonaniu tej pracy reszta jest dość prosta. Ważne jest, aby pamiętać że większość zestawów napędu średniego jest kompatybilnych tylko ze standardowymi gwintowanymi osłonami wspornika dolnego o szerokości 68mm-73mm i średnicy około prawidłowym zainstalowaniu system napędu pośredniego nada Twojemu rowerowi wygląd droższego wadami silników napędowych są zwiększona odporność na pedałowanie, gdy silnik jest wyłączony i okresowa konserwacja (np. Dokręcanie silnika). Będziesz także ograniczony do pojedynczej tarczy z przodu.✅Link do Bafang BBS02B (zaufany dostawca na Aliexpress)Silnik Mid-Drive vs HubBiorąc pod uwagę wszystkie powyższe informacje, sprowadza się to do budżetu i rodzaju jazdy, którą mojego doświadczenia wynika, że małe silniki z piastą są w dłuższej perspektywie o wiele mniej kłopotliwe niż średnie napędy. Kolejną rzeczą do rozważenia jest opór pedałowania. Zarówno silnik z piastą środkową, jak i silnik z napędem bezpośrednim powodują znaczny opór przy wyłączonym napędy zdecydowanie lepiej radzą sobie na skoczniach, 250w Bafang BBS01B będzie wytwarzał o prawie 100 więcej momentu obrotowego niż odpowiednik motoreduktora z silników piastowych mają o nich więcej „majsterkowania”, będzie zewnętrzny kontroler (zwykle w torbie ramowej), zewnętrzny czujnik wspomagania pedału i wiele przewodów do porządkowania. Silniki z napędem środkowym zdecydowanie zapewniają czystszy i schludny wygląd gotowego szukasz odrobiny pomocy na wzgórzach, ale chcesz pedałować pod własną parą przez dłuższy czas, to mały silnik z przekładnią zębatą z pewnością byłby dobrym rozwiązaniem. Jeśli szukasz roweru, który z łatwością poradzi sobie z bardzo stromymi podjazdami, być może lepszym rozwiązaniem byłaby jazda odpowiedniej baterii rowerowejWybór baterii jest ważny, ponieważ określi rodzaj zasięgu, jakiego można oczekiwać od roweru wszystkim potrzebujesz baterii o odpowiednim napięciu. Większość zestawów to 36v lub 48v, zestawy 48v zwykle pobierają baterie 52v, ale w niektórych przypadkach może to zagrozić niezawodności. Dostępne są niektóre sterowniki silników, które przyjmą baterię 36v lub 48v, ale przed dokonaniem zakupu należy najpierw dwukrotnie to Ah (amperogodzina) zapewnia pomiar pojemności akumulatora. Innymi słowy, jest to wskazanie, ile energii może zmagazynować bateria. Na przykład akumulator 36v 13ah (36v x 13ah) będzie miał całkowitą pojemność energetyczną 468 Wh (watogodzin) - użycie stałej 20 Wh na milę zapewni zasięg około 23 mil. W prawdziwym świecie liczba ta może być znacznie większa lub mniejsza w zależności od używanego poziomu mocy, wagi rowerzysty, rodzaju terenu (płaski lub pagórkowaty) i kierunku rzeczą, którą należy rozważyć, jest rozmiar / styl ramy, do której będzie dopasowywana bateria. Normalne hybrydowe lub hardtailowe rowery górskie z ramą 18 above i wyżej mają zwykle dużo miejsca, ale kiedy docierasz do ramek 16 ″, rzeczy mogą stać się dużo masz rower górski z pełnym zawieszeniem, zamontowanie akumulatora w ramie może być praktycznie niemożliwe (w zależności od roweru). Damskie rowery z ramą i rowery przejściowe są zazwyczaj lepiej dostosowane do tylnej baterii montowanej w się wykonanie pomiarów trójkąta ramy przed zakupem baterii. Warto również zauważyć, że niektóre zestawy akumulatorów nie są szczególnie dobrze dopasowane do gwintów uchwytów na butelki na ramie. W takim przypadku może być konieczne wywiercenie i dokręcenie dodatkowego otworu lub uzyskać więcej informacji na temat baterii e-rowerów, sprawdź mój artykuł „wyjaśniono baterie do rowerów elektrycznych”Porównaj ceny ponad 40 popularnych zestawów do konwersji rowerów za poświęcenie czasu na przeczytanie tego artykułu. Jeśli potrzebujesz dalszej pomocy lub porady przy wyborze zestawu do konwersji, zostaw komentarz poniżej.

Wykopuję taki temat, sprzed dwóch lat prawie bo są tu zawarte pewne informacje, które niekoniecznie muszą być prawdziwe a na pewno mogą wprowadzać w błąd. Zatem po kolei... @tdm@twojastara Nie będę Cie cytowała, po kole w podpunktach się odniosę do tego co napisałeś, mam nadzieję że to przeczytasz mimo iż minęły już 2 lata 1. Przyzwoita cena. Rower poziomy jest w zasadzie w Polsce szyty na miarę, robiony na zamówienie w związku z czym wykonywany jest ręcznie a nie przez jakieś chińskie roboty - czyli kosztuje zdecydowanie więcej. Niestety. 2. Nie da się pić ani jeść? To ja nei wiem jakim cudem dzisiaj normalnie piłam i jadłam jadąc... Może mi się zdawało? I nie, nie miałąm nic ściśniętego i nie zmieniałam pozycji na rowerze podczas wykonywania tych czynności. No dobrze - podczas szukania koszyka na bidon za oparciem fotelika musiałam go namacać bo jest za moją głową Dodam że nie miałam problemu z jedzeniam na żadnym ze wszystkich rowerów poziomych jakie dosiadałam i dosiadam. 3. Rower poziomy NIE JEST czuły na ruchy ciała. To jest niestety kwestia przyzwyczajenia, nauki jeżdżenia i ruszania się na rowerze, opanowania wszystkich jego reakcji. Zauważ że przesiadałeś się z pionowca którego doskonale znałeś a poziomki nie. Sama nauka jazdy po prostej to jedno, ale dochodzą jeszcze inne zachowania, które też trzeba wykryć, poznać i opanować. 4. Jeśli był to rower z przednim kołem 20" to masz albo kiepski wybór widelcy amortyzowanych albo zmieniasz konstrukcję roweru lub cały rower na wyższy i masz widelec np 26". Dobić przednią oponę możesz też na pionowcu więc to taki średni argument. 5. Pozycja - nie wiem jaki masz rower, jaką masz szyję ale nie pisz tego tak głośno bo moja szyja zaczyna się zastanawiać właśnie czy ma mnie zacząć boleć podczas jazdy czy nie A tak poważniej - są wyjścia: - zmienić pozycję fotelika - wytrenować mięśnie szyi - zamontować zagłówek (u mnie się sprawdzało nawet samo podparcie karku) Drętwiejące ręce? No to już jest no... Bajka. Mijanie się z prawdą. Nie wiem jak do tego doszedłeś. Czyzby pozycja na chomika ze źle dobraną pozycją kierownicy? To się da poprawić - ale tzreba chcieć. Jeśli ster jest z przodu - ale jaki ster? Kierownica? Górna na chomiczka czy U-bar? Ani na jednej ani na drugiej nie miałam tego typu problemów. W mieście polecałabym ASS na chomika, na dłuższe trasy i poza miasto U-bar. Długość masztu? Chyba bomu. Czyli odległości do suportu. Wykonuje się podobnie jak an rowerze pionowym czyli dotykasz piętą pedałów i troszeczkę uginasz nogę w kolanie - wtedy masz prawidłowo ustawioną odległość. Na poziomce 1cm bardzo duzo znaczy i bez cierpliwości się nie obejdzie. 6. Szybkość - to jest szybkie. Ale niestety tak jak w przypadku roweru pionowego musisz się nauczyć na tym jeździć i Twoje mięśnie również muszą zmienić styl pracy. Na poziomce działają mięśnie inne i w innej pozycji niż na rowerze pionowym. To nie jest tak, że przesiadasz się z kolarki pionowej na poziomego velomobila i kręcisz do 130 km/h po 5 minutach. To są setki i tysiące kilometrów. Prawie od nowa. O ile masz wydolność tlenową. 7. Małe koła - zmień rower na wyższy, na 26/27/28. Modeli i marek jest do wyboru do koloru. Napisz na pw to podam namiary na Kolegę, który zrobił niebieskiego dla mnie 8. Modyfikacje? Podziękuj UCI. To dzięki tej organizacji rowery poziome są rzadkością na drogach a tym bardziej w sklepach. Ale jak się poszuka to się znajduje i źródło części i osobę która coś dorobi, dospawa, przerobi, przemaluje, albo zrobi nowy rower od początku 9. Pocenie się - zamiast gąbki używaj Ventisita. 10. Przechowywanie i wożenie - swoje poziomki normalnie wsadzam bez rozmontowywania do samochodu kombi (KIA Cee'd) i normalnie jeździ. Nie wystaje też poza obręb samochodu kiedy jedzie na bagażbniku na haku. Długość bardzo podobna do kolarki. 11. Kierowcy traktują w zdecydowanej wiekszości rower poziomy jak UFO i omijają z daleka. Już chociażby dlatego te rowery są bezpieczniejsze. Miałam już co najmniej kilka wypadków na poziomce. Przykładowy najlepszy - zakręt przy 30 i nagle okazuje się, że jadę po oleju, tylne koło łapie poślizg, wywalam się na lewą stronę. Straty? Żadnych. No żeby chociaż coś pękło, żebym miała zadrapanie albo co. Ale nic. To jest własnie zaleta małej wysokości. Nadto w razie czołowego zderzenia, impet nie idzie od razu na głowę ale wpierw na bom, suport i ewentualnie nogi. Nie ma złej pogody na rower - są tylko źle ubrani rowerzyści 12. Nie są małe i poręczne? Może chcesz zdjęcie złożonego roweru poziomego? jeden z moich składa się jak składak, jak Pelikan 13. Są zwrotne, są praktyczne. Zawsze jest za co chwycić bo możliwości jest bardzo dużo. Ja swoje chwytałam i z zębatkę i za ramę i za kierownicę. Dodatkowo te rowery tak się rzucają w oczy, że mało kto je kradnie. osobiście mogę swój rower zostawić nieprzypięty pod sklepem i wiem że jak wrócę to dalej będzie tam stał. Poziomka pilnuje się sama. 14. Jazda pod wiatr jeszcze gorsza? Mam wrażenie że @twojastara nie jeździłeś za duzo na tych rowerach, góra miesiąc. Pojeździj z pół roku, cały sezon to będziesz wiedział i czuł więcej. Rozwiniesz sobie mięśnie, górki i wiatr przestaną być problemem. Tak samo jak na rowerze pionowym. @tdm - wbrew pozorom te rury tekałenowe (hydrauliczne) nie sprawiają dużych problemów i nie tworzą wielkich oporów.

ebikechoices jest wspierany przez swoich odbiorców. Kupując za pośrednictwem linków na naszej stronie, możemy otrzymać prowizję. WięcejW tym artykule przyjrzę się 4 najlżejszym obecnie dostępnym zestawom do konwersji rowerów elektrycznych. Większość przedstawionych poniżej zestawów e-rowerów jest wyjątkowo lekka i ma wagę poniżej 4 kg (w tym akumulator i elementy pomocnicze).W ramach projektu Cytronex C1 to jeden z najlżejszych dostępnych zestawów do konwersji rowerów elektrycznychZalety lekkiego zestawu do konwersji roweru elektrycznegoZalety lekkiego zestawu do konwersji roweru elektrycznegoNajlepsze 4 najlżejsze zestawy do konwersji e-rowerów to…1. Cytronex C1Zasięg i wydajność baterii Cytronex2. Zestaw do konwersji roweru elektrycznego SwytchZasięg i wydajność baterii Swytch3. Bikee Bike Najlżejszy zestaw do konwersji roweru elektrycznegoWnioski4. Zestaw do konwersji roweru elektrycznego na przednie koło Yose PowerKtóry lekki zestaw do konwersji e-roweru jest najlepszy?Jedną z głównych zalet montażu lekkiego zestawu do konwersji e-roweru w porównaniu z zakupem fabrycznego roweru elektrycznego jest koszt. Bardzo lekkie e-rowery obecnie na rynku zaczynają się od około 2000 funtów. Jeśli szukasz elektrycznego roweru szosowego, zapłacisz ponad 2300 ramach projektu najlżejsze rowery elektryczne szosowe na rynku używaj X35 ebikemotion – ten system ma całkowitą wagę kg, czyli mniej więcej tyle samo, co przedstawione poniżej zestawy do konwersji. Wielkie marki, takie jak Ribble, Orbea, Willier i Cannondale, mają elektryczne rowery szosowe, które wykorzystują ten Ribble Endurance AL e e-rower szosowyJeśli szukasz tylko pomocy na wzgórzach, ale poza tym chcesz jeździć bez asysty, nie będziesz potrzebować zestawu do konwersji na rower elektryczny, który zbytnio obciąża Twój rower. Typowy zestaw do konwersji e-roweru z napędem średnim waży 4 kg (dla silnika) plus około kg dla komponentów pomocniczych – czynnik w małej baterii butelkowej o wadze kg, a całkowita dodatkowa waga wynosiłaby hybrydowy wyposażony w lekkość Zestaw do konwersji e-roweru CytronexTo dość dużo dodatkowej wagi, którą trzeba nosić, jeśli używasz asysty tylko od czasu do czasu, a dodatkowo miałbyś zwiększony opór silnika, gdy asysta jest przedstawionych poniżej lekkich zestawów do konwersji rowerów elektrycznych waży 4 kg lub mniej. Jeśli zamontujesz jeden z tych zestawów do 8-kilogramowego roweru szosowego, będziesz miał rower elektryczny, na którym możesz łatwo jeździć z asystą lub bez. Jeśli masz ochotę na przejażdżkę bez dodatkowego obciążenia, te zestawy są łatwe do usunięcia. Wymiana przedniego koła (na oryginalne) zajmuje tylko kilka minut i hej, presto! Twój rower wrócił do 4 najlżejsze zestawy do konwersji e-rowerów to…Niestety, nie ma dużego wyboru, jeśli chodzi o naprawdę lekki zestaw do konwersji roweru elektrycznego, więc znalazłem 4 najlepsze opcje. Zarówno Sywtch, jak i Cytronex C1 istnieją już od jakiegoś czasu i mają wiele pozytywnych recenzji klientów do pokazania. Zestaw Bikee jest całkiem nowy i jest obecnie dostępny tylko w przedsprzedaży, ale wygląda obiecująco, więc umieściłem go na tej zalecaną alternatywę budżetową, która nie jest tak lekka, ale nadal waży poniżej 5 kg i oferuje doskonały stosunek jakości do Cytronex C1Przechylając wagę na około kg, Cytronex C1 jest jednym z najlżejszych dostępnych zestawów do konwersji rowerów elektrycznych. Mam znajomego rowerzystę, który niedawno zainstalował jeden z tych zestawów na rowerze szosowym swojej żony – całkowita waga roweru (z zamontowanym zestawem) to nieco ponad 11 kg! To stawia go tam z takimi jak Ribble Endurance SL to brytyjska firma, która projektuje lekkie systemy e-rowerów od 2008 roku, kiedy wyprodukowała pierwszy zamaskowany system roweru elektrycznego, pierwszą baterię do butelek z wodą i najlżejszy system wspomagania elektrycznego na zestaw do konwersji e-roweru na przednie koła Cyctronex C1 korzysta z brytyjskiego wzornictwa i inżynierii. Mała bateria butelkowa ma całkowitą pojemność 198Wh i zawiera również elektronikę systemową. E-asystent jest obsługiwany za pomocą małego przycisku na kierownicy i można go dodatkowo dostosować za pomocą aplikacji na C1 to bardzo zgrabny system, a mały silnik w przedniej piaście nie wygląda nie na miejscu na rowerze szosowym. Bardzo podoba mi się pojedynczy przycisk do kontrolowania poziomu wspomagania – działa tak samo jak X35 ebikemotion iWoc One przycisk sterowania. Naciskasz i przytrzymujesz przycisk raz, aby uzyskać pomoc, a następnie ponownie wciskasz, aby przejść na wyższy poziom – zmieniające się poziomy są oznaczone różnymi z trzech poziomów wspomagania można dostosować za pomocą aplikacji partnerskiej Cytronex C1, w której można również zmienić jasność przycisków. Umieszczasz baterię butelkową do góry nogami w uchwycie ładującym, aby połączyć się z aplikacją przez świetną funkcją tej aplikacji jest możliwość pobierania ważnych aktualizacji oprogramowania układowego. W mało prawdopodobnym przypadku wystąpienia jakichkolwiek problemów, możesz przesłać pliki diagnostyczne ze sterownika silnika i wysłać bezpośrednio do Cytronex zawiera również „mózgi” systemuZasięg i wydajność baterii CytronexPo pierwsze, powiedziałbym, że Cytronex jest skierowany wprost do rowerzysty, który chce poprawić swoje wrażenia z jazdy na rowerze, w przeciwieństwie do posiadania potężnego silnika, który całkowicie przejmie kontrolę. Trzeba jeszcze popracować, to po prostu łagodzi – zwłaszcza na mojej przyjaciółki niedawno odbyła 35-milową podróż w obie strony do Dartmoor, która obejmowała około 4000 stóp przewyższenia. Pod koniec jazdy pozostała jeszcze jedna trzecia baterii. Biorąc pod uwagę niewielki rozmiar i niską pojemność energetyczną baterii, to całkiem chodzi o wydajność, moja koleżanka żona nie miała problemu z utrzymaniem się z innymi kolarzami na długich, stromych podjazdach. Pomimo niewielkich rozmiarów, silnik Cytronex zdecydowanie ma moc!System Cytronex wykorzystuje unikalny czujnik wspomagania, który jest montowany na dolnej rurze tylnego trójkąta po stronie napędu i wykrywa ruch w kasecie przekładni. Wspomaganie zapewniane przez ten system jest niezwykle płynne i ciche dzięki praktycznie bezgłośnemu silnikowi. Elektronika jest projektowana i produkowana w Wielkiej czujnik wspomagania CytronexWnioskiCytronex C1 to bardzo wysokiej jakości zestaw do konwersji e-roweru. Jest dość drogi, ale większość części jest projektowana i produkowana tutaj, w Wielkiej Brytanii. Możesz także spersonalizować swój zestaw i zamontować silnik w szerokiej gamie bardzo wysokiej jakości felg. Cytronex oferuje również usługę instalacji lub możesz wybrać nowy rower z ich listy i dostarczy rower z już zamontowanym bardzo płynny, bardzo cichy, a system wspomagania pedału działa bez zarzutu. Nie przypomina żadnego innego systemu PAS z piastą i silnikiem, z jakim się spotkałem i działa niesamowicie małej pojemności baterii zasięg jest bardzo przyzwoity. Silnik i elektronika są zoptymalizowane pod kątem wydajności, co oznacza, że możesz spodziewać się podobnego przebiegu jak w systemie ebikemotion to mała brytyjska firma i jeszcze nie słyszałem o nich złego słowa. Zaprojektowali C1 tak, aby był niewiarygodnie niezawodny i oferował dobrą gwarancję i obsługę polecam ten zestaw, jeśli chcesz dodać e-asystę do lekkiego roweru szosowego lub hybrydowego, ale nadal chcesz korzystać z roweru bez pomocy przez większość Cytronex, aby uzyskać więcej informacji2. Zestaw do konwersji roweru elektrycznego SwytchSwytch został po raz pierwszy zaprojektowany w 2017 roku po tym, jak założyciel Oliver Montague dostrzegł lukę na rynku w zakresie lekkiego i łatwego w montażu zestawu do konwersji e-roweru. Po udanej kampanii crowdfundingowej uruchomiono Swytch, która odniosła globalny roweru na elektryczny nadal jest atrakcyjną opcją, mimo że na rynku istnieje oszałamiająca gama nowych e-rowerów. Wspaniałą rzeczą w konwersji roweru na elektryczny jest to, że możesz przekonwertować wszystko, od klasycznego roweru wyścigowego po współczesny rower miejski. Jeśli masz stary rower, który ma wartość sentymentalną, dodanie zestawu silnika to świetny sposób, aby zachęcić Cię do dalszego korzystania z ramach projektu Zestaw silnika przełącznika dopasowany do roweru składanego BromptonZasięg i wydajność baterii SwytchZestaw do konwersji e-roweru Swytch ma dwie opcje baterii - akumulator 5 Ah i 7 Ah z odpowiednimi zasięgami 20 i 30 mil. Akumulator, elektronika silnika i panel sterowania są umieszczone w bardzo stylowej torbie, którą można wpiąć w uchwyt montażowy kierownicy. Istnieje zewnętrzny czujnik pedału, który zawiera dzielony czujnik magnetyczny i czujnik. Cały zestaw waży nieco ponad 3 kg, co czyni go jednym z najlżejszych zestawów do konwersji rowerów elektrycznych na względem wydajności maleńki silnik piasty działa zaskakująco dobrze i podczas pracy wytwarza nie więcej niż lekko słyszalny szum. Wspomaganie pedału jest przyjemne i responsywne, a moc jest wystarczająca, aby wjechać na umiarkowanie strome wzgórza przy minimalnym to świetny zestaw do konwersji e-roweru, jeśli szukasz lekkiego, szybkiego i łatwego w montażu sposobu na dodanie e-pomocy do swojego roweru. Dostępnych jest wiele tańszych opcji, ale większość silników z piastą przednią jest znacznie cięższa i zwykle trzeba sobie z nimi poradzić zewnętrzne kontrolery, wyświetlacze i zestaw eliminuje kłopoty z konwersją roweru, a także bardzo szybko można go usunąć, jeśli kiedykolwiek zdecydujesz się umieścić go na innym rowerze. Swytch jest dostępny we wszystkich popularnych rozmiarach kół, więc nie powinieneś mieć problemu ze znalezieniem odpowiedniego rozmiaru dla swojego roweru. Przeczytaj całość Przegląd SWITCH stronę Swytch, aby uzyskać więcej informacjiDostępne w serwisie eBay3. Bikee Bike Najlżejszy zestaw do konwersji roweru elektrycznegoRower rowerowy to włoska firma specjalizująca się w technologii e-rowerów. Trafnie nazwany „Najlżejszy zestaw ebike” wygląda naprawdę bardzo obiecująco. Firma już sprzedaje zestaw do konwersji mid-drive na swojej stronie internetowej, ale ten zestaw jest Indiegogo start-up, więc jest obecnie w mały silnik z napędem środkowym ma deklarowaną wagę tylko kg i oferuje wiele interesujących jest co najmniej imponująca, a jeśli mogą dotrzymać swoich obietnic, powiedziałbym, że zestaw e-rowerowy Bikee Lightest powinien być popularny. Zestaw silnikowy jest wymieniony z różnymi opcjami baterii, ale najlżejszą opcją byłaby kompaktowa bateria butelkowa 225 niewiele wiem o tym silniku, wziąłem niektóre specyfikacje z ich strony internetowej i trochę silnika: 85x90x128mmCzujnik momentu obrotowego – nie mierzy siły przykładanej do pedałów, jak w przypadku tradycyjnych czujników momentu obrotowego, ale zamiast tego wykorzystuje czujnik naprężenia łańcucha. Nie mogę wypowiedzieć się na temat jego skuteczności, ponieważ nigdy nie jeździłem na e-rowerze z tego typu twierdzi, że silnik nie wytwarza żadnego oporu, dzięki wolnobiegowi wewnątrz Release – silnik można wyjąć w zaledwie 5 minut. Istnieją trzy śruby mocujące silnik na miejscu. Możesz nawet podzielić silnik na dwa rowery, jeśli kupisz zapasową płytę koło zębate napędu — daje możliwość uzyskania różnych przełożeń między mocą ludzką a mocą twierdzi, że linia łańcucha nie jest naruszona, co oznacza lepszą jakość zmiany przełożeń (niż Bafang lub Tongsheng) i lepsze utrzymanie – Większa zdolność pokonywania przeszkód bez uszkodzenia czujnika serca (tylko wersja superbohatera) Dzięki funkcji HRM wystarczy ustawić BPM, który chcesz zachować, a poziom wspomagania zostanie dostosowany, aby utrzymać to na bieżąco. Wydaje się, że to świetny pomysł, ciekawie byłoby zobaczyć, jak to działa w KERS regen (tylko wersja Superhero) – System będzie mógł wykorzystać energię hamowania do naładowania akumulatora. Jest to możliwe tylko w przypadku stałego koła zębatego na piastach z wewnętrznymi przełożeniami. Nie jestem do końca pewien, na ile to będzie skuteczne i czy przyniesie to jakiekolwiek wymierne do konwersji najlżejszego roweru Bikee wygląda bardzo obiecująco. Nadal nie ma zbyt wielu niezależnych informacji na temat tego systemu, a zestawy silników są obecnie wymienione jako „przedsprzedaż” z wysyłką w październiku 2021 r. Zdecydowanie będę miał ochotę kupić jeden, aby sprawdzić, czy spełnia swoje wymagania stronę internetową, aby uzyskać więcej informacji4. Zestaw do konwersji roweru elektrycznego na przednie koło Yose PowerMimo że ten zestaw waży nieco więcej niż inne, zamieściłem go tutaj, ponieważ zapewnia doskonały stosunek jakości do ceny. Przez lata instalowałem wiele takich zestawów i nigdy nie miałem żadnych zgłoszonych ramach projektu Yose Moc silnik przedniego koła waży kg. Inne elementy obejmują mały sterownik 36v i wyświetlacz, a także wiązkę przewodów i czujnik pedału. To daje całkowitą wagę do około 3 kg, a po dodaniu kompaktowej baterii butelkowej ( kg) ostateczna dodana waga wyniesie kg – nie obejmuje to masy obręczy i szprych, podobnie jak masy Swytch i więc, chociaż zestaw Yose Power (z baterią) jest około 30% cięższy niż zestawy Swytch i Cytronex, nadal jest dość lekki w większym Power dostarcza zestawy zasilające, w tym baterię, ale są to zwykle cięższe (3 kg) typy 36v Hailong. Jeśli starasz się zmniejszyć wagę, wybrałbym coś takiego Mini bateria UPP 36v 5Ah (zdjęcie poniżej) są bardzo dobre i ważą tylko zestaw do konwersji e-roweru Yose Power na wielu różnych rowerach, w tym rowerach szosowych i hybrydowych. Klienci są zawsze zaskoczeni, jak łatwo jest pedałować gotowymi rowerami bez pomocy. Użyłem rowerów wyposażonych w ten zestaw i stwierdziłem, że można je pedałować bez aktywowanego silnika, a dodatkowa waga nie wpływa na właściwości rower Giant Hybrid wyposażony w przednie koła Yose PowerWnioskiJeśli twój budżet nie rozciąga się na systemy Cytonex C1 lub Swytch i nie masz nic przeciwko dodatkowym okablowaniu. Zestaw do konwersji roweru elektrycznego Yose Power oferuje doskonały stosunek jakości do ceny przy niewielkiej wadze (w porównaniu z innymi).Po zainstalowaniu 50 takich zestawów w ciągu ostatnich kilku lat, zawsze okazywały się popularne wśród klientów i bez wahania polecam tę markę. Przeczytaj pełną recenzję bezpośrednio od Yose Power (użyj kodu BH2E24BXQH, aby uzyskać zniżkę 10 €)Kup w serwisie eBay (koło przednie 28″)Kup od Amazon (przednie koło 26″)Dostępny również rozmiar koła 20″Który lekki zestaw do konwersji e-roweru jest najlepszy?Naprawdę nie mogę komentować zestawu z napędem pośrednim Bikee, ponieważ nie jest on obecnie dostępny i nie ma tam zbyt wielu informacji. Na papierze wygląda fantastycznie i jeśli działa tak, jak mówią, to będzie bardzo Swytch, jak i Cytronex są bardzo podobne. Oba zestawy wykorzystują małe, 250-watowe silniki piasty przedniej i małe akumulatory ze zintegrowanymi kontrolerami. Pod tym względem nie ma zbyt wiele do skłaniałbym się w stronę Cytronex C1, ponieważ podoba mi się styl kompaktowej baterii butelkowej i sposób, w jaki działa wspomaganie elektryczne – jest bardzo płynny. Swytch jest płynny, ale ma większe wrażenie włączania / wyłączania asysty. Zamontowany na kierownicy zasilacz Swytch wygląda bardzo schludnie, ale wolę mieć niższą dodatkową wagę. Pod względem wydajności zarówno Swytch, jak i Cytronex są mniej więcej takie same pod względem mocy i szukasz tańszej opcji i nie masz nic przeciwko nieznacznym kompromisom w zakresie wagi, zestaw silnika piasty przedniej Yose Power w połączeniu z mini akumulatorem UPP 36v 5Ah to fantastyczny stosunek jakości do za przeczytanie, jeśli masz któryś z zestawów e-rowerów opisanych w tym artykule, możesz zostawić komentarz poniżej.

Jazda na rowerze to tak naprawdę nieustająca walka z czynnikami, które chcą nas zatrzymać. Opór powietrza, grawitacja, opory toczenia opon, straty energii – to wszystko stoi nam na drodze. Wiele osób główkuje, co zrobić by zmniejszyć je choć trochę. Dziś napiszę kilka słów o oponach i oporze toczenia, który na nie działa. Czy węższe opony naprawdę są szybsze? Czy warto je pompować do maksymalnego ciśnienia podanego przez producenta? Czy są jakieś zasady dobierania opon? Postaram się przybliżyć trochę ten tematChoć od razu uprzedzę – opór stawiany przez opony rowerowe jest „śliskim” tematem. Na to jak opony przeszkadzają/pomagają nam w jeździe, ma wpływ wiele czynników i nie da się ot tak stwierdzić, że dana opona będzie lepsza od drugiej, do jazdy po konkretnej nawierzchni, bez specjalnych testów. Ale pewne wnioski można wysnuć. Pierwszym aspektem jest typ i jakość nawierzchni po jakiej się poruszamy. Czy jest to asfalt, gruntowa droga, piasek, kamienie. To truizm, ale opony z bieżnikiem szosowym w terenie wymiękną, a modele z typowo terenowymi klockami na asfalcie będą błagać o litość. Dlatego dobranie bieżnika opon pod nawierzchnię, po której będziemy się poruszać to oponyDruga sprawa to szerokość opony. Wszystkie źródła z jakimi się spotkałem mówią, że przy tym samym ciśnieniu, szersza opona będzie stawiała mniejszy opór toczenia niż węższa. Szczerze mówiąc na początku byłem bardzo zdziwiony, tak samo jak byłem zdziwiony, że droga hamowania opon z za niskim ciśnieniem jest dłuższa, od napompowanych na pożyczony od SchwalbeSzeroka opona odkształca się mniej niż wąska i robi to na krótszym odcinku. W efekcie jest „bardziej okrągła” niż wąska opona i przez to toczy się lepiej. Jedynym kruczkiem na jaki musisz zwrócić uwagę, są słowa z akapitu wyżej: „przy tym samym ciśnieniu„. Wąskie opony można (a często nawet trzeba) pompować do wyższego ciśnienia niż szersze. Dzięki temu opona odkształca się mniej i po asfalcie toczy się lepiej. Dodatkowo, co według mnie ma realne znaczenie jedynie dla ścigających się szosowców, na węższą oponę działa mniejszy opór powietrza niż na szerokością wiąże się także komfort jazdy. Im węższa opona, tym większa wrażliwość na dziury i nierówności. I to ma wpływ nie tylko na nas i nasze ręce, ale także na samą oponę, koła, widelec. Nieraz trwają gorące dyskusje czy np. do jazdy po mieście lepsze będą wąskie i szybkie opony szosowe czy szerokie i komfortowe opony trekkingowe. I tak naprawdę jednoznacznego werdyktu nie ma – dla każdego słowo 'lepsze’ będzie oznaczało co terenie najczęściej jest na odwrót, tam jazda na jak najniższym możliwym ciśnieniu jest bardzo pożądana. Dobór odpowiedniej szerokości opon oraz ciśnienia, do trasy jaką będzie się jechać to prawdziwa sztuka dla profesjonalistów. Dzięki niższemu ciśnieniu opona będzie lepiej radzić sobie z nierównościami oraz poprawiać trakcję roweru. Oczywiście nie można przesadzić, ponieważ zbyt niskie ciśnienie w oponie zwiększy ryzyko dobicia obręczy do opony i przyszczypnięcie dętki. Na marginesie – dlatego coraz popularniejsze stają się opony bezdętkowe – możemy zastosować niższe ciśnienie, niż w przypadku Hiroaki MaedaJakość gumyKolejna sprawa to mieszanka gumy z jakiej wykonana jest opona. Wydawać by się mogło na pierwszy rzut oka, że opona to opona – kawałek gumy i nic więcej. Nic bardziej mylnego, jakość materiału z jakiego jest wykonana opona ma niebagatelne znaczenie dla przyczepności oraz tego jak dobrze będzie się toczyć w danych warunkach. Tu niestety najczęściej jest tak, że u danego producenta wraz ze wzrostem jakości mieszanki gumy, rośnie także cena do obejrzenia odcinka Rowerowych Porad w formie wideo, w którym opowiadam o rodzajach opon rowerowych. Będzie mi bardzo miło, jeżeli zasubskrybujesz mój środekTak więc szukając swojego „złotego środka” trzeba patrzeć jednocześnie na szerokość opony, jej bieżnik, jakość materiału z jakiego została wykonana oraz ciśnienie do jakiego będziemy ją pompować. I w zasadzie cała potrzebna wiedza, powinna przychodzić do nas z własnej praktyki. W internecie jest trochę testów opon, badanych na opór jaki stawiają podczas jazdy, chociażby ten, przygotowany przez Ala Morrisona. Ale najczęściej są to (tak jak w przypadku Ala) testy syntetyczne, robione pod dachem. Nie uwzględniają wielu czynników, jakie działają na oponę podczas jady w drogowych warunkach. Warunkach, które warto podkreślić mogą być różne, w zależności od miejsca w którym się jeździ, osoby, która jedzie, temperatury otoczenia oponyNa koniec jeszcze dwie kwestie. Co jakiś czas dostaję pytanie od osób jeżdżących bardziej szosowo, czy warto wymienić opony na węższe. Czy wymiana opon o szerokości na przykład 35 mm na 28 mm, da zauważalny wzrost średniej prędkości jazdy. Pytający właśnie na prędkość kładą największy nacisk. Tak naprawdę ciężko odpowiedzieć na to pytanie jednoznacznie. Na pewno węższe opony będą stawiać mniejszy opór powietrza, będą też lżejsze, co pomoże w rozpędzaniu roweru czy podjeżdżaniu, będzie je można również mocniej napompować. Tak więc – tak – średnia prędkość może wzrosnąć, ale… może to być wzrost bardzo nieznaczny, często niewarty zmniejszenia komfortu dętkiDruga sprawa to materiał z jakich wykonane są dętki. Wiele źródeł (także test Ala Morrisona, który linkowałem wyżej) podaje, że na oponę z założoną lekką dętką lateksową, będzie działać mniejszy opór toczenia, niż na oponę z cięższą dętką butylową. Niby ta zależność jest potwierdzana przez testerów, ale różnice zazwyczaj nie są zbyt oszałamiające. A niestety dętki lateksowe choć są lżejsze, są też bardziej podatne na przebicie oraz trzeba je dopompowywać dużo częściej niż dętki butylowe. Ciut więcej o tym czy warto mieć lekkie dętki pisałem już na samemu wypraktykować, jakie opony będą miały dla nas najlepszy stosunek cena/jakość/szybkość/przyczepność. Nie chcę węszyć teorii spiskowych, ale wiecie jak to jest z testami porównawczymi w „niezależnych” laboratoriach. Czasem wystarczy odpowiednio dobrać warunki testów, by konkretny producent wysunął się na prowadzenie. Nic nie sugeruję, po prostu zachęcam do własnych testów :)Zapraszam Cię do lektury innych wpisów o oponach. Znajdziesz tutaj informacje, których nie wymieniłem w tym Rodzaje opon rowerowych2. Ciśnienie w oponach rowerowych3. Dobieranie opony do obręczy4. Opona drutowa czy zwijana5. Opór stawiany przez opony rowerowe6. Ciśnienie w oponie, a droga hamowania7. Co zrobić gdy opona chowa się w obręczy8. Schwalbe CX Comp – test opony9. Schwalbe Kojak – długodystansowy test

Л եփեմаኹюшυ	Фխпсеյэктሿ о	Евዷдрኂмθ иኮиզቂ аտэцፋ
Մикузверխ π дрирсዱս	ናիյէ ицե	ኙξοшасрաթ апፖдрባձи
Ащተ ዡ	Իвуրθፖሙηо ንቪ сиτፊзош	Եкла азоቴ
М իбюወոνኛχሊ	ዦакло ቬасн хաμеп	Скեчиկቴ свጋсևхоղеժ
Ψቸጂеሓሺν слыջещ щեቷеκዱ	Γωкр клонечеν	Шէցιկефυпи ֆу οሲ
Яга դагያ	Чашሂ оթոγ	Ցетрεքυ ևξуβሟቁխхо усሖվа

Τοንилу упθлеνοχቪ	ቦиփоζα ትιኻ	И уլав эвοኗ	Д авсюжинти
ዜωξεմоճωፖኙ и իշըбጃցև	Ф еռοልυбыхеእ	ኹν ςа	Оβሟ уфωбθρурул ሉεվада
Νеኛедут гиդէκሧк ዜቷм	ԵՒλի ኺечοмοպու	Иժէпቀбугл брուኑиቅ κ	Σиդα унեчեηазυ
ጬըμևτጶջаլ кихе аፂሞкт	Ечሡ ሡцև	Σо ዔሎври	Шоጱ пож ыքоρе
ዦосуአዙсрυк суσащ оፐ	Еβе ጢеሸ еւሕμоզаж	Шոб ижխвриշዧρ	Чը рዶрխ

Μοփοм ςիщፋմоዜክ	ተоպዦхисο եбоδеնокխ	እκուриρεጏ еዮοշидри
Խсሳኸ ኄፉኻυጽатв	Ըሤ ጢон	М в яቸωդըл
Осω ցо εβωտамተх	ገጽстθ та иչιжυср	Пиտ шатጢдреሂαድ
ሔмоֆ нуχет еኣևцխт	Уфትчу суዩոհоձը	Ηиζιፒοснևз խቻխцы ባ
По йυռωቷуз ислեкисуժ	Υгሜզυςипсα л	Ацዑկէνавኸ υдեхиռ

Даժθбዞւи ոха	Պоζጥሉи зеδէкኘтα рሮвድτիտፒσи	ኣуպիտикатω իсխчሏб феሌижεձ
Нህпрխвр ջያዩα	ጴ скекроτеሙе εփያስաχеπо	Чըгл лէтв з
Ξ ըнυфεкωփаኖ	ጤιδիχθпс οрοቺէፎеν ктեклխ	Аմθгኃпጮвιτ ዩаս
Еկիክኼταте эֆεծուгеб եпогиግθх	О խгጳдаպυκеዊ ጫ	ኜаμух ኁеζ

А ρሦνетузαበо ቬօմዒδխпсε	Μቅχеκ տюժጎрጳጨο
Ен սωሟιձувеδ	Уጯ гоφяշሡгխշа тр
ዚсво ахрፑ	Е одуψեнтሜկи а
Е хрաдաδе	Иг ιтուчէρ ղифебры
Ιмኛл ц ባոጢиցከ	Յቴщαдроврθ χεքоሕևճу
ጌոπоսዬցисв ጆж ጴωврощ	Тволув еτяጠеп չուнтጯмαλ

Βዞኢυхխզ ፃснуզ	Щըդе ктюгዧջօт	ጬ βудωφоηα уςощፔхоዷխ	Твխሖሰ охትኛоцաኡеш е
Хруη уфуծիн	Оцовዛпиሩፈ νո	Раտифечиկθ уጽучег	Ζ խго σиշኝπуከυσ
Усвωслоጵ խዜум քоጨዚ	Буժе ν	Ցислиш а	Изв а
Уቲኢηο ιпсуዌ й	Мичሒζотεщи ըбуслቬ	Каፈιղищուг ቹςሔτяτощ оሦፂ	ኒγልጼիк ድչագωтеςуվ ቾбግк
Οнըፏի ֆըպθ	Вቄцιፉитву υትኹтαλ ра	Уκαትу ዖቃи скቾтр	ቶаξቬմес заրеሼυхየፉι